تاثیر فرهنگ سازمانی و استرس شغلی بر بهره وری کارکنان دانشگاه

هدف این پژوهش تبیین رابطه فرهنگ سازمانی و استرس شغلی با بهره‌وری  کارکنان دانشگاه بوده است. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کارکنان رسمی دانشگاه های شهر دوشنبه کشور تاجیکستان به تعداد  9272  بود که نمونه آماری پژوهش شامل 300 نفر از کارکنان بوده اند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سنجش استرس شغلی استایمز (1977) و  پرسشنامه سنجش نگرش های فرهنگی هافستد (1980) و پرسشنامه سنجش بهره وری هرسی و بلانچارد و گلداسمیت استفاده گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ازمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج نشان داد که فاصله قدرت، فردگرایی و مردگرایی می‌تواند منجر به افزایش استرس شغلی شود و برعکس تضعیف این مولفه ها منجر به کاهش استرس شغلی می‏گردد. با مدنظر قرار دادن ضریب تاثیر مربوط به مولفه امتناع از ریسک باید گفت تقویت مولفه مذکور می‌تواند منجر به کاهش استرس شغلی و برعکس تضعیف این مولفه منجر به افزایش استرس شغلی می‏گردد. نتایج نشان داد تقویت فاصله قدرت، فردگرایی و مردگرایی می‌تواند منجر به کاهش بهره‌وری کارکنان و برعکس تضعیف این مولفه ها می‌تواند منجر به افزایش بهره وری کارکنان شود. هم چنین نتایج نشان داد که افزایش استرس شغلی می‌تواند منجر به کاهش بهره وری کارکنان و برعکس کاهش این متغیر می‌تواند منجر به افزایش بهره وری کارکنان می شود. بر اساس نتایج می‌توان گفت متغیر استرس شغلی در رابطه بین فاصله قدرت، فردگرایی، امتناع از ریسک و مردگرایی نقش میانجی ایفا می‌کند.

The Effectiveness of Organizational Culture and Job stress on Personnel Productivity of university

Assessment Questionnaire (1980) and the Hershey, Blanchard, and Goldsmith Productivity Assessment Questionnaire were used to gather information. Pearson correlation coefficient and regression analysis tests were used to analyze the data. The results showed that the gap between power, individualism and masculinity could lead to increased job stress and Conversely, weakening these components leads to reduced job stress. Considering the impact factor related to the component of risk avoidance, it should be said that strengthening this component can lead to a reduction in job stress and vice versa, weakening this component will lead to an increase in job stress. The results showed that strengthening the power gap, individualism and masculinity could lead to a reduction in employee productivity and, conversely, a weakening of these components could lead to an increase in employee productivity. The results also showed that increasing job stress can lead to a decrease in employee productivity and, conversely, a decrease in this variable can lead to an increase in employee productivity. Based on the results, it can be said that the variable of job stress plays a mediating role in the relationship between power distance, individualism, risk rejection and masculinity.