اثر ویژگی‌های خاص شرکت بر ریسک غیرسیستماتیک اوراق‌بهادار: شواهدی از بورس اوراق ‌بهادار تهران

پژوهش حاضر عملکرد چندین عامل اصلی توضیح‌دهنده ریسک غیرسیستماتیک که تاکنون در ادبیات مالی مورد استفاده قرارگرفته‌اند، یعنی اندازه شرکت، نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، گردش سهام، اهرم بازاری، سود هر سهم و مالکیت نهادی را در بورس اوراق ‌‌بهادار تهران طی سال‌های 1388 تا 1394 مورد بررسی قرار داده است. بدین‌صورت که برای تجزیه ‌وتحلیل رابطه میان این ویژگی‌ها و ریسک غیرسیستماتیک در مقاطع اوراق ‌‌بهادار از رگرسیون فامامک‌بث (1973) و برای بررسی این رابطه برای هر ورقه ‌بهادار از رگرسیون سری زمانی استفاده‌شده است. نتایج حاصل از تجزیه‌ وتحلیل رابطه مقطعی نشان می‌دهد که تنها ویژگی‌های اندازه و گردش سهام در تجزیه ‌وتحلیل سرمایه‌گذاری به‌عنوان شاخص‌هایی از ریسک غیرسیستماتیک نسبی برای تمام اوراق ‌‌بهادار مفید می‌باشند. از سوی دیگر، در تحلیل تک ورقه‌های‌ بهادار، شواهد حاکی از آن است که نسبت اوراق‌‌ بهادار با رابطه معنی‌دار میان هر یک از ویژگی‌های در نظر گرفته‌شده و ریسک غیرسیستماتیک، بسیار ناچیز است. بنابراین، اغلب ویژگی‌های در نظر گرفته‌شده، پیش‌بینی‌کننده‌های ضعیفی برای تغییرات آتی ریسک غیرسیستماتیک هر ورقه‌بهادار مشخص می‌باشند.