مقایسه تاثیر طرح تراش Shoulder با Sloping shoulder بر روی Marginal fitness رستوریشن‌های P.F.M در روش الکتروفورمینگ

خلاصه :‌سابقه و هدف : اگر تطابق مارجین مناسب بین دندان و کراون وجود نداشته باشد بعلت خاصیت حلالیت ، سمان در محیط دهان حل شده و موجب پوسیدگی دندان و شکست درمان می شود . مطالعات نشان داده که عوامل زیادی در ایجاد یک تطابق مارجین مطلوب دخالت دارند که از مهمترین آنها طرح تراش،نوع finishing line و روش آماده سازی کوپینگ فلزی می باشد.با اینکه طرح تراش shoulder از نظر بیولوژیکی و زیبایی نسبت به طرح تراش sloping shoulder مزیت هایی دارد ولی از لحاظ تطابق مارجینال سوالاتی در این خصوص مطرح است. مواد و روشها: این مطالعه با طراحی تجربی بر روی 20 نمونه انجام گرفت. دو طرح تراش sloping shoulder و shoulder با مشخصات استاندارد بر روی یک دای برنجی تراش داده شدند . سپس قالب از دای استاندارد برای هر گروه با استفاده از ماده قالبگیری panasil (ساخت کارخانه kettenbach آلمان) تهیه گردید . قالب ها توسط گچ type 4 (ولمیکس) ریخته شدند.مجموعه دای و سیم مسی روی آن در دستگاه الکتروفورمینگ نصب گردید و به قطب مثبت(آند)دستگاه وصل شد.مقدارطلای موردنیاز با توجه به سایز دای به اندازه یک پره مولر تنظیم شد. مراحل کار تا پایان الکتروفورمینگ بصورت کاملا اتوماتیک توسط دستگاه کنترل شد.سپس کوپینگ طلای بدست آمده را روی دای اصلی سوار کرده وآنرازیر میکروسکوپ الکترونی بررسی کردیم.نتایج حاصله توسط آزمون t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: با توجه به داده های آماری میانگین gap در تراش shoulder 42/24 میکرون و در تراش sloping shoulder معادل 24/13 میکرون بوده است . در مقایسه میانگین gap این دو گروه با توجه به عدد p-value اختلاف معنی دار بوده است . نتیجه گیری : تطابق لبه در طرح تراش sloping shoulder نسبت به shoulder در روش الکتروفورمینگ بهتر می باشد .