بررسی فازهای کریستالی سطحی و زیست سازگاری بافت همبند موش صحرایی بعد از در معرض قرارگیری به Mineral Trioxide Aggregate

خلاصه:سابقه و هدف: پر کردن سه بعدی کانال ریشه جهت حفظ سلامت و یا دستیابی به رژنراسیون یا ترمیم بافتهای پری اپیکال از اهداف اصلی درمانهای ریشه است. مواد پر کننده انتهای ریشه در موارد متعددی جهت حصول به اهداف بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد. از مواد رایج پرکننده انتهای ریشه می توان بهmineral trioxide aggregate اشاره کرد که نوع خارجی آن ماده‌ای گران قیمت بوده ولی نوع ساخت داخل آن قیمت پایین‌تری دارد. هدف از این مطالعه بررسی واکنش بافت همبند به mta سفید خارجی و ساخت داخل بودو همچنین تعیین فازهای کریستالی سطحی آن با روش آزمایش تفرق اشعه ایکس (xrd) بود.مواد و روش‌ها: 40 موش صحرایی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. لوله های پی اتیلن پر شده با mta سفید خارجی و ساخت داخل و لوله‌های خالی به‌عنوان کنترل در بافت همبند زیر جلدی کاشته شد. نمونه‌ها پس از 7 و 14 و 30 و 60 و 90 روز مورد بررسی هستیولوژیک قرار گرفتند و بدین صورت گروه‌بندی شدند. صفر، بدون سلول التهابی، بدون واکنش. یک، کمتر از 25 سلول التهابی، واکنش خفیف. دو، 25 الی 125 سلول التهابی، واکنش متوسط. سه، بیش از 125 سلول التهابی، واکنش شدید، از تست آماری kruskal-wallis برای بررسی تفاوت‌های آماری در سطح معنی‌داری 05/0 < p استفاده شد. و سپس نمونه‌ها برای آنالیز تفرق اشعه ایکس وآنالیز فازی تحت آزمایش(ایکس ار دی) در محدوده تفرق 140-20 درجه قرارگرفتند. یافته‌ها: به‌طور کلی واکنش التهابی با گذشت زمان در تمامی گروه‌ها کاهش یافت و همچنین با بررسی پیکهای موجود در هیستوگرام پی به ساخت لایه متفاوت از زیر پایه (از جنس کلسیم و فسفاتی) برده شده. گروه‌های آزمایشی در مقطع زمانی 7 روز التهاب متوسط تا شدید داشتند که با گروه کنترل که التهاب خفیف تا متوسط داشت، اختلاف آماری معنی داری داشت (04/0 = p ). بین گروه‌های آزمایشی و گروه کنترل در مقطع زمانی 14، 30، 60 و 90 که همگی التهاب متوسط تا خفیف نشان دادند، اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 p > ). گروه‌های آزمایشی در مقاطع زمانی از لحاظ ساختمان کریستالی با گروه کنترل، اختلاف فازی معنی‌داری داشت ولی بین گروه‌های آزمایشی اختلاف فازی معنی‌دار نبود.نتیجه‌گیری: واکنش التهابی بافت همبند زیر جلدی موش به mta سفید خارجی و ایرانی یکسان است و mta در صورت در معرض قرارگیری با سیستم‌های بیولوژیک دچار تغییرات کریستالوگرافی شده که ممکن است منتج به تغییرات خواص فیزیکی و شیمیایی آن گردد.