بررسی دقت دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی در تشخیص پوسیدگی ثانویه در دندانهای قدامی (مطالعه in-vivo )

خلاصه: سابقه و هدف: پوسیدگی ثانویه یکی از مشکلاتی است که دندانپزشکان همواره با آن مواجه هستند. لذا دستیابی به روشهای غیر تهاجمی جهت تشخیص مناسب پوسیدگی های ثانویه مجاور ترمیم های آمالگام وکامپوزیت ، از اهمیت بالایی برخوردار است . بویژه اینکه درصد بالایی از کارهای دندانپزشکی ترمیمی شامل جایگزینی ترمیم به علت پوسیدگی ثانویه می باشد. بنابراین هدف از این تحقیق ، بررسی دقت دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی در تشخیص پوسیدگی ثانویه در دندانهای قدامی می باشد.مواد و روش‌ها: 34 نفر دارای 89 نمونه دندانی با ترمیم های کامپوزیت و گلاس اینومر clii ، cliv و در دندانهای قدامی انتخاب شدند . از بین آنها 80 نمونه دندانی که واجد شرایط تحقیق بودند ، مورد بررسی قرار گرفتند ، سپس در شرایط استاندارد توسط دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی ، تصاویر رادیوگرافی تهیه و در حافظه کامپیوتر ذخیره شد.تصاویر تهیه شده توسط 4 نفر از متخصصین رادیولوژی فک و صورت در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی بررسی گردید.برداشت ترمیم‌ها در بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی انجام شد و مشاهده کلینیکی حفره و تایید وجود یا عدم وجود پوسیدگی ثانویه ، توسط استاد متخصص این بخش صورت گرفت و به عنوان روش تشخیصی استاندارد (gold standard) در نظر گرفته شد. سپس تشخیص کلینیکی و تشخیص های حاصل از رادیوگرافی تحلیل شد.یافته‌ها: میزان دقت (accuracy) تشخیص پوسیدگی ثانویه 7/86% بدست آمد. میزان حساسیت تشخیص پوسیدگی ثانویه 91%، ویژگی برابر 77% ، ارزش پیش بینی مثبت 86% و ارزش پیش بینی منفی 85% بدست آمد.نتیجه گیری: در این تحقیق میزان دقت تشخیصی به دست آمده با در نظر گرفتن میزان خطای 05/0 ، نشانگر این مساله است که تشخیص پوسیدگی ثانویه با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال با تکنیک پری اپیکال موازی ، در مقایسه با gold standard واجد حساسیت قابل قبول 91% است .