بررسی رابطه اضطراب، سطح کورتیزول و IgA بزاقی با لیکن پلان دهانی

خلاصه:سابقه و هدف: لیکن پلان یک بیماری التهابی پوستی- مخاطی مزمن با اتیولوژی نامشخص است. با توجه به اهمیت مطالعات اتیولوژیک هدف از این پژوهش، مقایسه سطح اضطراب ونشانگر های بزاقی استرس از جمله سطح کورتیزول و iga بزاق در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی با افراد سالم بود. مواد و روش‌ها: دراین مطالعه مورد شاهدی تعداد 46 بیمار دارای لیکن پلان دهانی و 46 فرد بدون لیکن پلان دهانی در گروه کنترل با سن وجنس مشابه شرکت داشتند. سطح کورتیزول و iga بزاق بوسیله ی روش elisa بررسی و سطح اضطراب توسط پرسشنامه ی اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر سنجیده شد. جهت مقایسه‌ی میزان استرس و اضطراب و تفکیک متغیرهای دموگرافیک از آزمونهای t- test، anova و logistic regression استفاده شد. منحنیroc برای متغیرهای پیش بینی کننده تهیه و حساسیت و ویژگی آنها تعیین شد.یافته ها : افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی 36 زن و 10 مرد با میانگین سنی1/47 سال بودند و گروه شاهد نیز از نظر سن و جنس همسان بودند. میانگین سطح کورتیزول بزاق42/3 نانومول در لیتر(14/4-69/2،95% ci ) و میانگین سطحsiga 59/191 نانومول در لیتر ( 97/227-19/155 ،95% ci) تعیین شد که در بیماران گروه مورد نسبت به گروه کنترل اختلاف آماری معنی‌داری مشاهده شد (0001/ 0p < ). هیچ اختلاف معنی داری از نظر سطح اضطراب آشکار (95/42 ) و اضطراب پنهان(67/47) بین دو گروه مشاهده نشد (4/0 > p)و (5/0 > p). نقطه‌ی برش کورتیزول بزاقی در لیکن پلان دهانی 6/1 نانومول در لیتر و برای siga 15/296 تعیین شد. سطح زیر منحنی برای کورتیزول بزاقی 851/0 و siga، 797/0 تعیین شد. به ازای افزایش 1 واحد کورتیزول و به ازای کاهش یک واحد در سطح siga شانس ابتلا به بیماری به ترتیب 9/5 و 9/0 برابر افزایش می‌یابد.نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که میزان سطح کورتیزول و iga بزاقی به طور معنی‌داری با بروز بیماری لیکن پلان دهانی ارتباط داشته و می‌توان آن را شاخص احتمالی در ایجاد و یا پیشرفت ضایعات olp دانست. کلید واژه ها: اضطراب، کورتیزول،ایمونوگلوبولین،لیکن پلان دهانی، ایمونوگلوبولین آ بزاقی