بررسی نقش سطح سرمی ویتامین B12 و اسیدفولیک با لیکن پلان دهانی

خلاصه:سابقه و هدف: لیکن پلان دهانی بیماری ایمونولوژیک مزمن با اتیولوژی ناشناخته است. استرس و اضطراب به عنوان عوامل خطرساز لیکن پلان شناخته شده اند. از طرفی ویتامین 12b و اسید فولیک ریز مغذی هایی موثر درپیشگیری از اضطراب و افسردگی اعلام شده اند. این مطالعه با هدف مقایسه سطح سرمی ویتامین 12b و اسید فولیک در بیماران مبتلا به لیکن پلان با افراد سالم انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی 64 نفر (32 فرد با لیکن پلان دهانی و 32 فرد سالم) انتخاب شدند. سطح سرمی ویتامین 12b و اسید فولیک در دو گروه سالم و لیکن پلان با دستگاهelexis 2016 و روش الکتروکمی لومینسانس اندازه‌گیری شد. داده های به دست آمده از مطالعه، با استفاده از نرم افزار آماری spss-16 و آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : سطح سرمی ویتامین 12b در گروه افراد سالم 5/99±7/284 و در گروه مبتلا به لیکن پلان دهانی 7/165± 288 پیکو گرم بر میلی لیتر و سطح سرمی اسید فولیک در گروه سالم2/4±4/12و در گروه مبتلا به لیکن پلان دهانی 4±45/9 نانوگرم بر میلی لیتربود. آزمون تی نشان داد که میانگین سطح سرمی ویتامین 12b در مبتلایان به لیکن پلان دهانی نسبت به افراد سالم از لحاظ آماری تفاوت معنی داری ندارد (93/0=p)، در حالیکه میانگین سطح سرمی اسید فولیک در مبتلایان به لیکن پلان دهانی نسبت به افراد سالم به طور معنی داری کمتر بود. (03/0=p)نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها می توان چنین پیشنهاد کرد که کمبود اسیدفولیک ممکن است نقش موثری در پاتوژنز لیکن پلان دهانی داشته باشد. مطالعات بیشتری برای اثبات چنین رابطه‌ای ضروری است.کلید واژه ها: لیکن پلان دهانی، اسید فولیک، ویتامین 12b