بررسی نگرش دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در مورد مهارتهای ارتباطی و رفتاری در تعامل با بیمار

سابقه و هدف: توانایی برقراری ارتباط موثر و صحیح در برخورد با بیماران یکی از مهم ترین ویژگی های یک کلینیسین به حساب می آید . ارتباط موثر، منجر به انتقال درست اطلاعات از فرد فرستنده (بیمار) به فرد گیرنده (کلینیسین)، افزایش دانش گیرنده و توانمندی وی برای انجام وظایف یا اثرگذاری بر نگرش و رفتار او می شود. لذا با توجه به اهمیت برقراری ارتباط با بیمار که قطعا در درمان بیمار نیز موثر است، در این تحقیق، به بررسی نگرش دانشجویان دندانپزشکی در مورد مهارتهای ارتباطی با بیمار و عوامل مرتبط با آن، در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در سال 1396 پرداختیم.باتوجه به اهمیت بررسی عوامل موثر بر یادگیری و همچنین نظر به اینکه بر اساس دانش ما از منابع اطلاعاتی تاکنون مطالعه ای در خصوص بررسی ارتباط الگوی صبحگاهی - شبانگاهی با میزان یادگیری دانشجویان دندانپزشکی صورت نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط این الگوی فیزیولوژیک با میزان یادگیری دانشجویان دندانپزشکی ، دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی تهران در سال 1395پی ریزی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، از یک پرسشنامه محقق ساخته شامل 10 شاخص مختلف مهارتهای ارتباطی استفاده شد و پاسخ گویی به آنها در طیف لیکرت 4 گزینه ای (کاملا مخالف، مخالف، موافق و کاملا موافق) تدوین گردید. پس از تایید اعتبار پرسشنامه، پایایی آن به روش testretest برابر 0.85 به دست آمد. در ادامه، نگرش دانشجویان در مورد شاخصهای مهارت ارتباطی در طبقات کاملا موافق (نگرش خوب) موافق (نگرش متوسط) مخالف و کاملا مخالف (نگرش ضعیف/ منفی) مشخص شد. در نهایت نقش عوامل مرتبط با نگرش افراد با استفاده از آزمون کایدو تعیین گردید.در این تحقیق توصیفی، ابتدا در دانشجویان دندانپزشکی مورد مطالعه، الگوی صبحگاهی - شبانگاهی به وسیله پرسشنامه هورن - اوشتبرگ تعیین شد. سپس ارتباط میزان یادگیری دانشجویان در غالب نتایج دو آزمون پایان جلسه و پایان ترم با الگوی صبحگاهی شبانگاهی ایشان توسط آزمون آماری رگرسیون خطی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: تحقیق بر روی 123 دانشجو سال آخر با میانگین سنی 30 سال انجام گرفت. 3.33 درصد مرد، 7.66 درصد زن بودند. 39 درصد متاهل و مابقی مجرد بودند. 48% افراد در دوره های آموزش مهارت ارتباطی شرکت نکرده بودند. 52% افراد با بیمارانشان مشکلات ارتباطی داشتند. نگرش خوب در 6.40 درصد، نگرش متوسط در 4.59 درصد بود و نگرش منفی در هیچ یک از دانشجویان وجود نداشت. متغیرهای جنس، وضعیت تاهل، سن، گذراندن دوره آموزش مهارت ارتباطی، با نگرش ارتباط معناداری نداشت. (0.2>p)نتیجه گیری: با توجه به یافته های بدست آمده، علی رغم عدم وجود نگرش منفی در دانشجویان، اما میزان نگرش مثبت به میزان ایده ال برای مهارت های ارتباطی در افراد وجود نداشت و در این خصوص برگزاری دوره های آموزشی پیشنهاد می شود.

Dental Students' Attitude Towards Patient Interaction Communication and Behavioral Skills in Tehran Azad University of Medical Sciences

Background and aim: The ability to communicate effectively with patients is one of the most important features of a clinician. Effective communication leads to the proper transfer of information from the sender (patient) to the recipient (clinician), enhances the recipient #39;s knowledge and ability to perform tasks or influence his or her attitude and behavior. Therefore, considering the importance of communicating with the patient, which is certainly effective in treating the patient, in this study, we investigated the attitude of dental students about patient communication skills and its related factors at faculty of dentistry, Tehran Medical Sciences , Islamic Azad University in 2017.Material and methods: In this descriptive study, a researchermade questionnaire containing various indicators of communication skills was used in 10 items, and these were formulated in accordance with the fourpoint Likert scale of these indicators. Their validity and reliability was thus ensured and its reliability was tested by TestRetest and it was equal to 0.85. Then, their attitudes about the skills of communication skills classified as absolutely agree (good/positive attitude), agree (moderate attitude), disagree absolutely disagree (poor/negative attitude). Finally, the role of factors related to attitude was determined using chisquare test.Results: The study was conducted on 123 senior year students with an average age of 30 years. 33.3% were male and 66.7% were female. 39% were married and the rest were single. 48% of people did not participate in communication skills training courses. 52% of people had communication problems with their patients. The good attitude was 40.6%, the moderate attitude was 59.5% and there was no negative attitude. There was no significant relationship between age, gender, marital status, participation in training course and communication attitude (P <0/2).Conclusions: Regarding to given results , although negative attitude does not exist, but there was not positive attitude related to communication skills at to ideal level. So, related educational courses was recommended.