کارآیی استفاده از علف‌کش پاراکوات برای مدیریت علف‌های‌هرز لوبیا (Phaseolus Vulgaris L.) در قالب رهیافت تهیه بستر کاشت زودهنگام

کارآیی علف‌کش پاراکوات در کنترل علف‌های‌هرز لوبیا در چارچوب رهیافت بستر کاشت زودهنگام، به‌صورت کرت‌های خُردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در استان لرستان طی دو سال 1388 و 1389 مورد ارزیابی قرار گرفت. مقدار بذر لوبیا (در سه سطح 100، 150 و 200‌کیلوگرم در هکتار) به کرت‌های اصلی و مدیریت علف‌های‌هرز در هفت سطح (تری‌فلورالین، پاراکوات، بنتازون+اسیفلورفن، تری‌فلورالین+بنتازون+اسیفلورفن، پاراکوات+بنتازون+اسیفلورفن، وجین دستی و شاهد بدون کنترل) به کرت‌های فرعی اختصاص داده شد. در سال اول آزمایش، در بین تیمارهای علف‌کش کمترین سطح تراکم علف‌هرز به تیمار کاربرد پیش‌رویشی علف‌کش پاراکوات به‌علاوه کاربرد پس‌رویشی علف‌کش بنتازون+اسیفلورفن اختصاص داشت که در مقایسه با شاهد بدون کنترل، سبب کاهش 68‌درصد جمعیت علف‌های‌هرز شد. تیمارهای کاربرد پیش‌کاشت تری‌فلورالین به‌علاوه کاربرد پس‌رویشی بنتازون+اسیفلورفن، کاربرد پیش‌رویشی پاراکوات به‌علاوه کاربرد پس‌رویشی بنتازون+اسیفلورفن و تیمار کاربرد تنهای علف‌کش بنتازون+اسیفلورفن به‌ترتیب سبب کاهش83، 82 و 70‌درصد زیست‌توده علف‌های‌هرز شدند. بر اساس نتایج سال دوم آزمایش، همه تیمارهای مدیریت در مقایسه با شاهد بدون کنترل موجبات کاهش معنی‌دار تراکم علف‌های‌هرز را فراهم آوردند. تیمارهای مبتنی بر کاربرد تری‌فلورالین با کاهش 77‌درصد تراکم علف‌های‌هرز، برترین تیمارهای علف‌کش از نظر کنترل علف‌های‌هرز ‌بودند. کاربرد تلفیقی پاراکوات و بنتازون+اسیفلورفن نیز با کاهش 54‌درصد تراکم علف‌های‌هرز با تیمار کاربرد تلفیقی تری‌فلورالین و بنتازون+اسیفلورفن تفاوت معنی‌داری نداشت.