واکنش‌های فیزیولوژیکی گیاه عدس (Lens Culinaris Medik) به تنش شوری و محلول پاشی با سالیسیلیک‌اسید

در بین تنش‌های محیطی، شوری عامل محدودکننده مهمی در تولید حبوبات در دنیا به‌شمار می‌آید. در این پژوهش، برهم کنش کلرید سدیم و اسید سالیسیلیک بر پارامتر های فیزیولوژیک گیاه عدس به‎صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. گیاهان شامل سه رقم عدس (کیمیا، کرمانشاه و گچساران)، در معرض غلظت های مختلف کلرید سدیم (0، 60 و 120 میلی مولار) و محلول پاشی توسط اسید سالیسیلیک (0، 2/0 و 5/0 میلی مولار) قرار گرفتند. در گیاهانی که تنها در معرض کلرید-سدیم قرار داشتند، در مقایسه با گیاهان شاهد، با افزایش غلظت کلرید سدیم، پارامتر هایی مانند کلروفیل، کاروتنوئید و محتوای نسبی آب کاهش و مقدار قند های محلول، نشت الکترولیت، مالون دی آلدهید، پرولین و تجمع یون سدیم افزایش یافت. اما گیاهانی که در معرض همزمان کلرید سدیم و اسید سالیسیلیک قرار داشتند، در مقایسه با گیاهانی که تنها در معرض کلرید سدیم بودند، در غلظت های یکسان کلرید سدیم، رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای نسبی آب آن ها بیشتر و از میزان قند های محلول، نشت الکترولیت، مالون دی آلدهید، پرولین و یون سدیم کاسته شد. این نتایج نشان می دهد که محلول پاشی اسید سالیسیلیک سبب افزایش بردباری به تنش شوری و کاهش اثر های مضر کلرید سدیم در گیاه عدس می شود. همچنین رقم کیمیا در سطوح بالای کلریدسدیم و محلول‌پاشی با 2/0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید بیشترین محتوای نسبی آب، پرولین، قندهای محلول، کلروفیل و کاروتنوئید را داشت.