ارزیابی اثر سیلیسیم بر صفات فیزیولوژی، کیفی و کمّی لوبیا (Phaseolus Vulgaris) در تنش شوری

شوری یکی از تنش های محیطی و مانعی اساسی برای تولید محصولات کشاورزی است. تنش شوری، بر ویژگی های فیزیولوژی، مورفولوژی، آناتومی، ترکیب های شیمیایی و میزان آب بافت گیاهان موثر می باشد. حبوبات دومین منبع غذایی بشر پس از غلات به‌شمار می روند. در میان حبوبات، لوبیا از اهمیت خاصی برخوردار است. به-منظور بررسی اثر سیلیسیم بر صفات فیزیولوژی، کیفی و کمی لوبیا، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه بیرجند در سال 1390 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل 5 سطح شوری (1، 2، 3، 4 و 5 دسی‌زیمنس بر متر) و 4 سطح سیلیکات سدیم (صفر، 5/0، 1و 2 میلی مولار) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده های آزمایش نشان داد که با افزایش شوری مقدار آب برگ، وزن خشک کل، درصد پروتئین، عملکرد پروتیئن و عملکرد دانه به‌صورت معنی داری کاهش یافت. اما در مقابل، شوری موجب افزایش معنی داری در غلظت پرولین و غلظت قندهای محلول گیاه شد. سیلیکات سدیم نیز تاثیر معنی داری بر مقدار آب برگ و غلظت پرولین برگ داشت. با توجه به نتایج به‌دست آمده در این آزمایش می توان گفت که مصرف سیلیکات سدیم از طریق بهبود خصوصیات رویشی موجب کاهش اثرات زیانبار شوری بر ویژگی های فیزیولوژی، کیفیت و کمیت دانه لوبیا شده است.