تاثیر کاربرد تلفیقی کودهای زیستی و شیمیایی فسفاته و روی بر عملکرد و جذب عناصر غذایی در دو رقم لوبیا (phaseolus vulgaris l.)

به منظور بررسی تاثیر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی فسفاته و روی بر برداشت عناصر غذایی توسط لوبیا، آزمایشی مزرعه ای به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال اجرا شد. عوامل آزمایش شامل دو رقم لوبیاچیتی (تلاش و صدری)، چهار سطح فسفر (p0: شاهد، p1: مصرف 100کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل، p2: مصرف کود زیستی فسفاتی و 50کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل، p3: کود زیستی فسفاتی) و سه سطح روی (zn0: شاهد، zn1: مصرف50کیلوگرم در هکتار سولفات روی،zn2 : کود زیستی روی) بود. کود زیستی فسفاتی شامل تلقیح با قارچ های میکوریزی clariodeoglumus etunicatum ، rhizophagus intraradices و funneliformiss mosseae و باکتری azetobacter و تیمار زیستی روی تلقیح با باکتری‌های pseudomonas بود. صفات مورد بررسی در این آزمایش عملکرد دانه، غلظت و برداشت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی، منگنز و مس بود. نتایج نشان داد بیشترین مقادیر عملکرد، غلظت و برداشت عناصر غذایی از رقم صدری مشاهده شد. تیمار p2 باعث افزایش 8/21، 39، 98، 59، 32، 57، 5/44 و 28درصدی عملکرد و برداشت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، روی، منگنز و مس نسبت به شاهد شد. حداکثر میزان عملکرد دانه، غلظت نیتروژن، پتاسیم و روی به ترتیب به میزان 3404کیلوگرم در هکتار، 93/3، 25/2درصد و 41/31میلی گرم در کیلوگرم از تیمار zn1 به‌دست آمد. در خصوص اثر متقابل معنی دار، بیشترین میزان عملکرد دانه، غلظت نیتروژن، روی و مس به ترتیب به میزان 3656کیلوگرم درهکتار، 1/4درصد، 57/36 و 6/21میلی گرم در کیلوگرم از تیمارp2zn1  به دست آمد. کودهای زیستی مورد استفاده علاوه بر کاهش مصرف کودهای شیمیایی فسفری باعث افزایش برداشت عناصر غذایی و تولید بذور غنی از عناصر غذایی مورد مطالعه شدند.