ضرورت تعامل بین‌رشته‌ای معرفت‌شناسی و علم تاریخ در بررسی چالش‌های شکاکانه درباره امکان و اعتبار شناخت تاریخی

کارکردهای فردی و اجتماعی و فرهنگی تاریخ به‌ویژه نقش تاریخ در حمایت معرفتی از پارادایم‌های رقیب در نظام‏‌های علمی در جوامع انسانی زمینه‌‏ساز اهمیت یافتن طرح پرسش از اعتبار گزاره‌هایی است که به‌عنوان «شناخت از گذشته» و «واقعیت گذشته» در علم تاریخ و عمل مورخانه تولید می‌‏شود. آگاهی از نقش مهم تاریخ به‌مثابه گذشته و علم تاریخ به عنوان علم شناساگر گذشته در قالب منبعی معرفت‌‏شناسانه، منجر به طرح پرسش از امکان شناخت تاریخی و مبانی اعتبار و صدق آن از سوی فیلسوفان و نیز مصر‌‌‌ف ‏کنندگان این معرفت و واکنش‏ هایی از سوی تولیدکنندگان آن یعنی مورخان شده‏ است. از چنین چشم ‏اندازی این مسایل یکی از مهم‏ ترین چالش‏ های معرفت‏‌شناسانه برای مورخان از عهد ارسطو تاکنون بوده است، اما باید گفت اکثر پاسخ‌‏های مورخان به آن بر اساس تجربه عملی کار مورخانه بوده و دچار فقر مفهومی و نظری است. به نظر می‏ر سد با عبور از پارادایم تخصص‏ گرایی در تعریف رشته‏ های علوم انسانی و قرار گرفتن در پارادایم تعامل‏ های بین‏ رشته‏ ای امکانی برای مورخان پدید می‏ آید که از مفاهیم نظری دانش معرفت‏ شناسی برای گفتگوی انتقادی با منتقدان علمی بودن تاریخ و تبیین امکان شناخت تاریخی و صدق و اعتبار آن استفاده کنند. بر اساس چنین رویکردی می‏ توان از طرح بحث روش حصول تصور معیار از معرفت در معرفت ‏شناسی استفاده کرد و نشان داد شناخت تاریخی با تلقی بافت‏ گرایانه از شناخت، ممکن و معتبر است.