تلفیق الگوهای سنتی و متجدد آموزش عالی علوم‌انسانی در ایران: تحلیلی جامعه‌شناختی از تجربه دانشگاه امام صادق (ع) در اجرای میان‌رشته‌ای‌های اسلامی

پس از انقلاب شکوهمند اسلامی در ایران دغدغه تلفیق الگوهای سنتیِ آموزش عالی علوم‌انسانی که از حوزه‌های علمیه برآمده بودند با الگوهای مدرن که به دانشگاه‌ها تعلق داشتند به صورتی جدی توسط سیاست‌گذاران علم مطرح شد. این دغدغه‌ای بود که در بسیاری از کشورهای اسلامی که نهادهای سنتی دیرپایی در آموزش عالی علوم‌انسانی داشتند وجود داشت و در برخی به صورت عملی تجربه شده بود. برخی تجربه‌های عملی اولیه در ایران پس از انقلاب از آنجا که تلاش داشت شکل خاصی از تلفیق پیش‌گفته را اجرا نماید چالش‌هایی برانگیخت. با توجه به آنکه در طول سی سال حیات آموزش عالی در ایران پس از انقلاب اسلامی، تجربه‌هایی متفاوت از تلفیق میان الگوهای سنتی و متجدد آموزش عالی علوم‌انسانی به محک آزمون نهاده شده است این مقاله در تلاش است به مدد استفاده از مفهوم فضا در جامعه‌شناسی و روش تحلیل تاملی و با استفاده از برخی داده‌های تاریخی گونه‌ای خاص از این تجربه را که در دانشگاه امام صادق (ع) رخ داده است تفسیر نماید. نتایج نشان می‌دهد در دانشگاه امام صادق (ع) عدم اتکای صرف به تلفیقِ مبتنی بر طراحی برنامه‌های درسی میان‌رشته‌ای و تلاش برای خلق فضایی تلفیقی توانسته تجربه‌ای موفق در تلفیق الگوهای سنتی و متجدد آموزش‌ عالی علوم‌انسانی در ایران به وجود آورد.