مطالعۀ گفتمان فریبکاری میان‌فردی در چارچوب نظری دیوید بولر و جودی بورگون در دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم تهران

کنش فریبکاری اجتماعی با خدشه به اعتماد میان فردی، ارتباطات سالم اجتماعی را در سطوح مختلف تهدید می‌کند. در این مقاله با اتخاذ رویکرد کاربردی، عامل فریب در یک فضای گفتمانی از منظر جامعه‌شناسی زبان به‌عنوان یک موضوع بین‌رشته‌ای مورد تحلیل قرارداده شد، چرا که تحلیل پدیده‌ها از نگاه میان‌رشته‌‌ای امکان فهم شرایط و ‌حل بهتر مسائل را فراهم‌ می‌کند. بررسی انجام‌شده در یک بستر اجتماعی در سطح دو ‌دبیرستان دخترانۀ متوسطۀ دوم شهر تهران، از منظر نظریۀ‌ فریبکاری میان‌فردی بولر‌و بورگون در ‌راستای نیل به دو‌ هدف اصلی مقاله، یعنی یافتن دلایل فریبکاری تحصیلی و نقش عوامل موثر در شکل‌گیری گفتمان فریب و یافتن راه‌های برون‌رفت آن، انجام شده است.233 نفر از دانش‌آموزان 15 تا 17 سال، که تجربۀ قرار گرفتن در موقعیت فریب را داشتند، انتخاب شدند. نمونه‌های معرف، ویژگی‌های مشابهی چون جنس، شغل، مقطع‌تحصیلی و منطقۀ خاص سکونت دارند. ابزار پژوهش، پرسشنامه‌ای 30 سوالی محقق‌ساخته حول محور فریبکاری تحصیلی است که توسط سه تن از اساتید هیئت علمی بر‌اساس مقیاس هفت‌درجه‌ای لیکرت و پرسشنامۀ فریبکاری ‌تحصیلی فارنسه و همکاران (2011) ایجاد و اعتبارسنجی شده ‌است. تحلیل داده‌ها با‌استفاده از نرم‌افزار آماری spss صورت گرفته ‌است. حوزۀ واکاوی مقاله به کلاس‌های آن‌لاین، ارائۀ تکالیف و امتحانات توجه‌ دارد. ابزار پژوهش دو مقیاس وظیفه‌شناسی‌‌اخلاق تحصیلی و فریبکاری تحصیلی در فضای مجازی است. تحلیل نتایج آزمون بر‌اساس شاخص همبستگی پیرسون نشان‌می‌دهد که بین وظیفه‌شناسی و ‌‌اخلاق تحصیلی با فریبکاری‌تحصیلی ارتباط منفی معناداری وجود ‌دارد. با توجه به این نتیجه به ‌نظر می‌رسد تلاش‌های مداخله‌ای و آموزشی برای افزایش تعهد اخلاقی فراگیران در کاهش رفتارهای فریبکارانه آن‌ها اثربخش است. این یافته‌ها اطلاعات ارزشمندی برای دست‌اندرکاران آموزشی که هدفشان کاهش فریبکاری در محیط‌های علمی است، فراهم‌می‌آورد و تلویحات مهمی جهت آموزش اخلاقی فراگیران دربردارد.

the study of the interpersonal deception discourse in the theoretical framework of buller and burgoon among second grade high school girls in tehran

deceptive social behavior undermines interpersonal trust and threatens healthy social interactions at various levels. academic deceit is also among the common unethical behaviors in educational institutions, which has significantly increased with the technological development. in this article, taking an applied approach, deception in a linguistic sociological context is analyzed as an interdisciplinary subject. the analysis of phenomena from an interdisciplinary perspective allows for a better understanding and conditions for problem-solving. the study conducted in a social context within the second-grade girls’ high schools in tehran aims to achieve two main goals: 1- identify the reasons for academic deception. 2- examine the role of influential factors in shaping the discourse of deception and find ways to overcome it. a total of 233 students aged 15 to 17, who had experienced being in a deceptive situation, were selected. the samples had similar characteristics such as gender, occupation, educational level, and specific residential area. the research tool is a 30-item questionnaire constructed by the researcher about academic deception, validated based on the seven-point likert scale and the academic deception questionnaire by fornes and colleagues (2011). data analysis was performed using the spss statistical software. the research focuses on online classes, assignment submissions, and examinations. the research tools include two scales of academic duty-ethics and academic deception in the virtual space. the results analysis based on the pearson correlation coefficient indicates a significant negative relationship between academic duty-ethics and academic deception. considering this result, intervention and educational efforts to increase the ethical commitment of learners seem to be effective in reducing deceptive behaviors. these findings provide valuable information for educational stakeholders whose goal is to reduce deception in academic environments and offer important implications for the ethical education of learners.