فرهنگ دیجیتال و مطالعات بصری: نوستالژی و خیال‌بافی در رخداد شیوع ویروس کرونا در ایران

شیوع ویروس کرونا با شدت هرچه تمام‌تر به مرزهای نظم زندگی ‌روزمره ایرانی شوک ایجاد کرد. مرگ و بیماری حاصل از شیوع ابتلا به ویروس کرونا موجب شد تا در ایران وضعیت اضطراری ایجاد شود. مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل شد و مردم باید در خانه قرنطینه می‌شدند. همچنین، شیوع ویروس کرونا به رخدادهای دیگری مانند قرنطینگی منجر شد و به‌دنبال آن بحران‌های اقتصادی، روحی، و خانوادگی نیز به‌وجود آمد. بزنگاه رخداد شیوع ویروس کرونا در ایران همزمان با مراسم سنتی خرید شب عید، مسافرت‌، و دیدوبازدیدهای نوروزی بود، درحالی‌که تمامی سنت روابطی ایام عید از هم فروپاشیده بود. با تعطیل‌شدن شهر، ضرورت عدم جمع‌شدن در کنار یکدیگر و ماندن در قرنطینه، فضای دیجیتال مهمترین ابزار ارتباطی مردم بود که به‌واسطۀ شبکه‌های اجتماعی می‌توانستند احساسات خود ناشی از هراس و اضطراب پرتاب‌شدن به میدان رخداد را با یکدیگر در میان بگذارند و پیوند عاطفی ایجاد کنند. بنابراین، یکی از مهمترین احساساتی که در فضای مجازی به اشتراک گذاشته می‌شد احساس نوستالژی دربارۀ زمان پیشاکرونا و خیال‌بافی پیرامون آینده بود. بر این اساس، با اتخاذ رویکردی میان‌رشته‌ای بین مطالعات فرهنگی دیجیتال و مطالعات بصری، هدف اصلی مقاله بررسی چگونگی خودبیان‌گری احساسات نوستالژی و خیال‌بافی کاربران ایرانی در شبکۀ اجتماعی اینستاگرام و فیسبوک است. در نتیجه، یاد کردن شهر به‌مثابه خانهٔ امنی که از دست رفته است و فکر کردن دربارۀ آیندۀ مبهم و پیش‌رو در قالب خیال‌بافی نشان از گیر افتادن در میدان رخدادِ شیوع ویروس کرونا است.

Digital culture and visual studies: Nostalgia and dreaming after COVID-19 event in Iran

The event of the epidemic of Covid19 had a massive shock to the borders of the order of Iranian everyday life. The emergence of death and disease from the Covid19 put Iran in an exception state. Universities and schools were shut down and people went to lockdown. Also, the event of the epidemic of Covid19 led to other events such as quarantine and it caused economic, mental, and family crises. The crucial event of the epidemic of Covid19 was coincident with the traditional ceremony of Iranian New Year accompanied by shopping, traveling, and visiting families. But all of them were destroyed. By shutting down the city and the necessity of not coming together, digital geography was the most important space for retrieval of relationships and people could share their emotions of fear and anxiety and they make an emotional connection. Thus, one of the most important emotions which were shared in virtual social networks included nostalgia about the time before the epidemic of Covid19 in Iran and dreaming the coming future. Then by applying a multidisciplinary approach through digital cultural studies and visual studies, the main object of the article is to analyze how emotions of nostalgia and dreaming of Iranian people were expressed on Instagram and Facebook. Consequently, remembering the city as a lost secure home and thinking of a vague future as dreaming indicates of getting stuck in the present time of the field of the event.