بحران کرونا و بازاندیشی فرهنگی در ایران

این مقاله تحلیلی فرهنگی از پیامدها و تاثیرات فرهنگی بحران ویروس کرونا در ایران است. در ماه‌هایی که بحران ویروس کرونا شکل گرفته است این پرسش در کانون توجه جامعه و اندیشمندان ایران بوده است که این بحران چه دلالت‌هایی برای شیوهٔ زندگی و فرهنگ در ایران دارد؟ نگارنده در پی ارزیابی این پرسش است. در قسمت مقدمهٔ مقاله هدف و چگونگی و پرسش‌های اصلی مقاله را توضیح داده می‌شود. در قسمت دوم مقاله به تحیلی از مسئله‌مندی فرهنگ در ایران امروز پرداخته می‌شود و این‌که چگونه ذهنیت جمعی مردم ایران متاثر از بحران ویروس کرونا هوشیار و حساس و شده و  به پرسشگری از امور بدیهی و طبیعی فرهنگ می‌پردازد. سپس سه دیدگاه دربارهٔ نحوهٔ صورت‌بندی‌کردن این پرسشگری ارائه می‌شود: 1) گفتمان تداوم؛ 2) گفتمان گسست؛ و 3) گفتمان بازاندیشی انتقادی. در قسمت سوم مقاله این گفتمان‌ها شرح داده می‌شود. رویکرد نگارنده به موقعیت کرونایی همسو با گفتمان بازاندیشی است. از این‌رو بخش مهم مقاله را به ویژگی‌ها و ابعاد این بازاندیشی انتقادی اختصاص داده شده است. نگارنده استدلال می‌کند که انفجار اطلاعات و دانش، آشنایی‌زدایی، بازاندیشی در نظام اولویت‌ها، دیجیتالی‌شدن مضاعف، افزایش توانش تطبیقی، افزایش تقاضای اجتماعی برای دانش، و در نهایت افزایش سوژگی و عاملیت، مجموعه عواملی هستند که گفتمان بازاندیشی را شکل می‌دهند. روش نگارنده در این مقاله تحلیل دیدگاه‌های شکل گرفته دربارهٔ پیامدهای فرهنگی بحران کرونا در ایران است. در‌عین‌حال، از تجربه‌های زیسته و درک‌های شهودی‌ام نیز کمک گرفته‌ام. تجزیه‌وتحلیل نظری مفاهیم و دیدگاه‌ها یکی از راهبردها برای فهم روایت‌های شکل‌گرفته از پیامدهای بحران کروناست.

COVID-19 Crisis and Cultural Reflexivity in Iran

In this paper, I aim to shed light on the cultural consequences and effects of the COVID19 pandemic on Iranian society. After a short introduction about the purpose and leading questions of the article, I will seek to delineate &the problematization of culture in Iran&, and deal with this problem that how Iranians’ collective mind, influenced by the COVID19 pandemic, has become more conscious and sensitive inspiring them to question takenforgranted cultural matters. Then I will commit myself to characterize three discourses that have addressed the probable cultural impacts of this pandemic situation on Iranian society, including the discourses of &continuity&, &discontinuity&, and &critical rethinking”. My approach to the current pandemic situation is in the same vein with the critical rethinking discourse. I will put forward this viewpoint that the Coronavirus crisis has given us a great opportunity to critically revisit and reconsider our ways of life and this reconsideration will be continued regardless of its objective effects on the society’s structures. My methodology approach in this article is mainly based on discourse analysis. Theoretical and conceptual analysis is a strategy to understand available discourses about the cultural effects of the Corona Virus. I will also include my personal intuitions drawn from my lived experiences