تعیین نقش میانجی‌گری امید به آینده در رابطه بین سلامت روان و جامعه‌پذیری دانشگاهی؛ موردمطالعه، دانشجویان دانشگاه‌های ایلام

جامعه‌‌پذیری دانشگاهی از مفاهیمی است که می‌‌توان آن را مهم‌ترین اهداف دوران دانشجویی و حضور در دانشگاه دانست. این متغیرها همواره متاثر از چند عوامل از جمله سلامت روان است. بررسی‌‌ها نشان داده است که این دو متغیر می‌‌توانند با امید به آینده رابطه داشته باشند. هدف این مقاله، تعیین نقش میانجی‌‌گری امید به آینده در رابطه بین سلامت روان و جامعه‌‌پذیری دانشگاهی است. از روش پیمایشی‌‌تبیینی  و از نوع مدل‌‌یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. جامعهٔ آماری تحقیق 9132 نفر است که کلیهٔ دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه‌‌های ملّی، پیام‌نور و دانشگاه آزاد اسلامی ایلام در سال تحصیلی 98-1397 را شامل می‌شود. اندازهٔ نمونه با استفاده از فرمول نمونه‌‌گیری کوکران و به روش نمونه‌‌گیری تصادفی طبقه‌‌ای تعیین شد. ابزار مورداستفاده در این پژوهش پرسشنامه‌‌های محقق‌ساخته است. پرسشنامه جامعه‌‌پذیری در قالب 5 بعد و‌‌61 گویه، سلامت روان با 11 گویه و امید به آینده با 6 گویه است. روایی صوری و محتوایی آن با نظرخواهی از اساتید راهنما و مشاور، و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ به‌دست آمد. یافته‌‌های پژوهش نشان داده است که سلامت روان با جامعه‌پذیری دانشگاه رابطهٔ معنادار داشته است. همچنین امید به آینده با سلامت روان و جامعه‌پذیری دانشگاهی رابطهٔ معنادار داشته است. نقش میانجی امید به آینده در رابطه بین متغیر مستقل و وابسته نیز معنادار بوده است. می‌‌توان نتیجه گرفت که برخورداری از امید به آینده در بین دانشجویان می‌تواند با تقویت نقش سلامت روان، منجر به جامعه‌پذیری بیشتر در بین دانشجویان گردد.

determining the mediating role of hope for the future in the relationship between mental health and academic socialization: case study of ilam universities students

the present article aims at determining the mediating role of hope for the future in the relationship between mental health and academic socialization. the research method is survey and analysis using structural equations modeling (sem). the statistical population of the study includes all the students of national, payam noor and islamic azad universities of ilam in the academic year 20182019, approximately 9132 students. using cochran’s formula, the sample size is 384 students and was selected by stratified random sampling. the research instrument is a researcherdesigned questionnaire. the questionnaire is in the form of 5 dimensions of academic socialization concepts and 61 items, mental health by 11 items and hope for the future by 6 items. its formal and content validity are obtained by counseling with professionals, and its reliability by cronbach’s alpha. findings indicate that mental health has a significant relationship with academic socialization. the relationship between hope for the future with mental health and also academic socialization was also significant. the mediating role of hope for the future has also been minor in the relationship between the independent and dependent variables. it can be concluded that having hope for the future among students can increase their socialization by strengthening the role of mental health.