تاثیر تکنولوژی‌های اطلاعات و ارتباطات بر سازگاری زیست‌محیطی؛ مطالعۀ نگرش فعالان محیط زیست

هدف این مقاله ارزیابی تاثیر فنّاوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی بر سازگاری زیست‌محیطی شهروندان ایرانی به‌منظور دستیابی به توسعۀ پایدار محیط زیست ایران است. برای تحلیل یافته‌های این مطالعه از یک سنتز نظری که رویکردهای پایداری اکولوژیک، توانمندی اجتماع، و توسعۀ مشارکتی را به‌هم پیوند می‌دهد، استفاده شده است. روش‌شناسی این مقاله، کمّی و بر اساس پیمایش بوده و از نمونه‌گیری هدفمند و خوشه‌ای چندمرحله‌ای برای انتخاب نمونه‌ها استفاده شده است. این مقاله برای دستیابی به اهداف پژوهش، نگرش فعالان محیط زیست را مورد سنجش قرار داده است. برخی یافته‌ها نشان می‌دهند که متغیرهای استفاده از فنّاوری‌های ارتباطات و اطلاعات و سازگاری زیست‌محیطی شهروندان هم‌تغییر بوده و رابطۀ همبستگی دارند (0.4=r). همچنین میزان تاثیر فنّاوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی بر سرمایۀ اطلاعاتی و آگاهی زیست‌محیطی به ترتیب دارای میانگین‌های 22.84 و 25.62 است. تاثیر فنّاوری‌های ارتباطی و اطلاعاتی بر توانمندسازی زیست‌محیطی و مشارکت زیست‌محیطی شهروندان به‌ترتیب میانگین‌های26.40 و 53.61 را نشان داده که نسبت به حد متوسط از مقادیر بالاتری برخوردار بوده‌اند. از سوی دیگر، مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد فنّاوری‌های ارتباطات و اطلاعات با ضریب مسیر 0.58=β بر سرمایۀ اطلاعاتی تاثیر می‌گذارد. نتایج دیگر تحقیق نشان داد سرمایۀ اطلاعاتی با ضریب 0.65=β بر آگاهی زیست‌محیطی شهروندان تاثیرگذار بوده است. همچنین، تاثیر سرمایۀ اطلاعاتی بر توانمندی زیست‌محیطی مقدار 0.45=β و تاثیر سرمایۀ اطلاعاتی بر مشارکت زیست‌محیطی شهروندان مقدار 0.52 β=را نشان می‌دهند.