موانع مشارکت کشورهای در حال توسعه در سیستم حل و فصل اختلافات سازمان تجارت جهانی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
صادقی حقیقی دیدخت ,رئیسی لیلا
|
|
منبع
|
مطالعات روابط بين الملل - 1395 - دوره : 9 - شماره : 34 - صفحه:127 -144
|
|
چکیده
|
تفاهم‌نامه حل و فصل اختلافات سازمان تجارت جهانی در سال 1995 تدوین گردید و هدف آن استقرار یک سیستم حقوقی منسجم برمبنای دسترسی برابر تمام کشورهای عضو به نهاد حل اختلاف و ایجاد تصمیماتی برمبنای قواعد حقوقی بجای تصمیم‌گیری توسط قدرتهای اقتصادی بوده است. بیش از سه چهارم اعضای سازمان تجارت جهانی را کشورهای در حال توسعه تشکیل می‌دهند که دارای نظام‌های اقتصادی ضعیف و شکننده هستند، از این روی در تفاهم‌نامه مقرراتی تحت عنوان «رفتار ویژه و متفاوت» در نظر گرفته شده که امتیازاتی را به کشورهای در حال توسعه اعطا می‌نماید که هدف آن ایجاد زمینه‌ای مساعد برای مشارکت هرچه بیشتر این کشورها در رکن حل اختلاف می‌باشد. اما کشورهای مذکور جهت بهره‌مند شدن از امتیازات حمایتی و سازوکارهای حل و فصل اختلافات با مشکلات و چالش‌هایی روبرو هستند که منجر به مشارکت محدود آنها در این رکن گردیده است. این نوشتار فرض می‌کند که کشورهای در حال توسعه نتوانسته‌اند از رژیم حل اختلاف منتفع شوند و نتیجه می‌گیرد که عمدتاً محدودیت‌های واقعی آنها ناشی از مشکلات تجاری و سیاسی داخلی بوده که بایستی بر آنها فائق شوند.
|
|
کلیدواژه
|
سازمان تجارت جهانی، اقدام متقابل، رفتار ویژه و متفاوت، رکن حل اختلاف، تجارت جهانی
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی, دانشکده علوم سیاسی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان), ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|