بررسی جایگاه پهپاد در حقوق بین‌الملل

چکیده فناوری های نوین و از جمله آنها پهپادها و سلاح های خودکار و خودگردان همیشه مورد بحث بوده است که کاربرد و استفاده آنها تابع کدام یک از قواعد حقوق بین الملل می باشد و آیا اصلا حقوق بین الملل کنونی توانایی پاسخ دهی به پیشرفت های علمی و نظامی و فناوری های نوین را دارا می باشد. این پژوهش بر این فرض استوار است و در پی بیان این موضوع است که فناوری های نوین همانند پهپادها تابع حقوق بین الملل بوده و نیازی به وضع و قانون گذاری جدید در این زمینه نمی باشد. این پژوهش پهپادها را در سه سطح حقوق بین الملل هوایی و معاهده شیکاگو، حقوق بشردوستانه بین الملل و قواعد مهم این حقوق و رژیم های چندجانبه کنترل صادرات مورد بررسی قرار داده و جایگاه پهپادها در هر کدام از این سه حوزه چگونه بوده است و نتیجه گیری نموده است که حقوق بین الملل کنونی توانایی نظارت و پیاده سازی بر پهپادها با قواعد کنونی در حوزه های سه گانه مورد اشاره را دارد.

Position of UAV in International Law

New technologies, including automatic and selfpropelled UAVs, have always been discussed, whose application and use are subject to one of the rules of international law, and whether current international law is at all capable of responding to advances Scientific and military, and new technologies. The research is based on this assumption and seeks to state that modern technologies, such as UAVs, are subject to international law and require no new legislation or regulation. The study looked at UAVs at three levels of international air law and the Chicago Convention, International Humanitarian Law, and the important rules of these rights and multilateral export control regimes, and the role of UAVs in each of these three areas. And concludes that current international law has the ability to monitor and implement UAVs with current rules in the three areas mentioned.