بررسی مقایسه‌ای کنش سیاست خارجی ایران و ترکیه در قبال بحران سوریه بر اساس نظریه سازه‌انگاری

بحران سوریه یکی از خسارت‌بارترین و پیچیده‌ترین مسائل حاد بین‌المللی طی دهه‌ اخیر بوده است. بحرانی که به دلیل طولانی شدن زمان، تعدد بازیگران موثر در آن و نیز تضاد منافع بسیار به آوردگاه رقابت‌های قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی تبدیل شده است. دراین‌بین، ایران و ترکیه به‌عنوان دو بازیگر قدرتمند منطقه‌ای از تاثیرگذاری بالایی بر روند تحولات میدانی و سیاسی بحران مذکور برخوردار هستند. ایران به دنبال تضمین حیات محور مقاومت در منطقه، افزایش اعتبار و نفوذ خود در منطقه و جهان اسلام و نیز ارتقای منزلت خود در سطح بین‌المللی است؛ درحالی‌که ترکیه به دلیل وجود برخی نگرانی‌های ژئوپلیتیک، سیاست عمق استراتژیک و ارتقای خود به‌عنوان رهبری جهان اسلام را در چارچوب احیای شکوه امپراتوری عثمانی دنبال می‌کند. لذا با توجه به نقش‌آفرینی مولفه‌های هنجاری در تعیین رفتار سیاست خارجی بازیگران، این تحقیق در پی بررسی مقایسه‌ای کنش سیاست خارجی ایران و ترکیه در قبال بحران سوریه با بهره‌گیری از نظریه سازه‌انگاری است. فرضیه تحقیق بدین صورت بیان می‌شود که به علت برساختگی متفاوت هویت و منافع این دو بازیگر، شاهد بروز الگوهای کنش متفاوتی در این رابطه هستیم. بر این اساس، به‌واسطه وجود تهدیدات امنیتی مشترک، شاهد جلوه‌های از همکاری و به دلیل مسائل هویت پایه، شاهد جلوه‌هایی از تقابل‌گرایی و رقابت هستیم.

A Comparative Study to Iran Turkey’s Foreign Policy toward Syrian Crisis base on Constructivism Theory

Abstract: The Syrian crisis has been one of the most devastating and the most complicated issues of international concerns over the past decades. A crisis that, due to the prolonged time, multiplicity of actors in it, as well as a conflict of interests has converted to an arena for rivalry of the regional and world powers. In this regard, Iran and Turkey, as two powerful regional actors, have a great influence on the political and political developments in the crisis. Iran seeks to ensure the survival of resistance in the region, to increase its credibility and influence in the region and the Islamic world, and to promote its international standing, while Turkey, due to some geopolitical concerns, has pursued its strategic depth of policy and its promotion as the leadership of the Islamic world within the framework of Revives the glory of the Ottoman Empire. Given the high role played by normative components in defining the foreign policy behavior of these two influential actors, this study is due to constructive analysis of the foreignpolicy action of Iran and Turkey towards the Syrian crisis in 20112017. The question posed in this regard relies on the proposition that due to the different construction of the identities and interests of these two actors, we see different patterns of behavior in this case, which witnesses, through common security threats, some effects of cooperation and, as a result of the basic identity issues, witnessed effects of oppression And compete.