نسبت میان سیاست خارجی درون‏گرا/برون‏گرا با ظهور و سقوط هژمون‏های جهانی

هرچند الگوهای مربوط به ظهور و افول قدرت‏ها طی قرن‏های متمادی تکرار شده‏اند، اما به‏طور شگفت‏آوری حتی امروزه نیز شواهد قاطعی برای پاسخ به این پرسش که «دلیل پیدایش و سقوط قدرت‏ها چیست؟» در دست نیست. تلاش‏هایی که تا به امروز به‏منظور به نظم درآوردن الگوهای ظهور و سقوط قدرت‏های جهانی انجام شده‏است پیوندی تنگاتنگ میان الگوهای تناوبی پیدایش (و افول) نظم‏های جهانی با چرخه‏های ظهور (و سقوط) هژمون‏های جهانی برقرار نموده‏اند که هر دوی آنها نیز شدیداً متاثر از امواج جنگ‏های سراسری هستند. مقاله پیش‏رو، با بهره‏گیری از ادبیات موجود در این زمینه و ارائه مفاهیم جدیدی ازجمله درون‏گرایی (جستجوی منابع قدرت در داخل) و برون‏گرایی (درون‏گرایی+جستجوی منابع قدرت در خارج از مرزها)، در پاسخ به پرسش آغازین بالا این فرضیه را به آزمون گذاشته است که «کسب منزلت هژمونی جهانی ازسوی قدرت‏های بزرگ مستلزم اتخاذ رویکرد درون‏گرایی تا زمان ورود هژمون مستقر به مرحله افول و سپس گذار به رویکرد برون‏گرایی است. ازسوی دیگر، درپیش‏گرفتن رویکرد درون‏گرایی ازسوی هژمون مستقر منجر به کوتاه‏شدن چرخه هژمونی و سقوط هژمون خواهد شد.» این پژوهش از نوع اکتشافی بوده و برای تجزیه‏وتحلیل داده‏های گردآوری‏شده از روش علّی یا پس‏رویدادی استفاده شده است. یافته‏های پژوهش نیز ضمن تایید فرضیه بالا، این نتیجه را درپی دارند که اگرچه گریزی از تکرار چرخه هژمونی و نظم جهانی نیست، اما تطویل یک چرخه هژمونی ممکن و منوط به درپیش‏گرفتن رویکرد برون‏گرایی ازسوی هژمون درعین حفظ تعادل میان افزایش تعهدات و مسئولیت‏های بین‏المللی و افزایش قدرت اقتصادی، نظامی و هنجاری است.

The Relation between Extroverted/Introverted Foreign Policy and the Rise and Fall of World Hegemons

Although the patterns of emergence and decline of the powers are recurred for centuries, surprisingly there are no clear evidences to answer the question of what are the causes for rise and fall of powers. The efforts made to date to order the patterns of rise and fall of world powers have created a close link between the periodic patterns of emergence (and decline) of world orders with the cycles of rise (and fall) of global hegemons, which both are severely influenced by the waves of global wars. Utilizing the literature on this field and introducing new concepts such as introversion (seeking for internal power resources) and extroversion (introversion + seeking for external power resources beyond the borders), this essay is to test this hypothesis that “achieving the status of global hegemony by a super power requires the adoption of an introvertist approach until deployed hegemony enters into a decline period and subsequently transition into an extrovertist approach. On the other hand, taking on an introvertist approach by the deployed hegemon will abridge the hegemonic cycle and leads to the decline of the hegemon”. This research is exploratory in nature. To analyze the collected data, this study uses the causal or postevent method. Findings of the study confirm the above hypothesis and draw the conclusion that although there is no desertion of the recurrence of the hegemonic cycle and the global order, the length of a hegemonic cycle is subject to the pursuit of an extrovertist approach by the hegemon.