from strategic similarity to tactical differences: iran and the 2020 us presidential election

The competition of candidates has always influenced the us presidential election in explaining domestic and foreign policy issues and providing solutions to overcome the crises ahead. during the election campaign in foreign policy, several issues were raised. these include threats from russia, china, north korea, and iran's islamic republic. in the present article, the issue of iran in the 2020 us presidential election has been examined in two levels: strategic imagery and tactical approaches. the question of the present study is, “what were the similarities and differences between the two sides on the issue of iran?” in response to this question, the following research hypothesis is proposed. in biden and trump's campaign policies at the level of strategic explanation, iran is in a similar situation in terms of being at the macro level of security threats, but at the level of tactics and methods of dealing, trump seeks to score points all at once in the form of pressure policy. it was maximal, and biden sought to take advantage of transatlantic multilateralism and gradual and gradual scoring by criticizing trump's approach. the data collection method in the present study is documentary and the analysis method is descriptive-descriptive.

از تشابه راهبردی تا تفاوت تاکتیکی: مسئله ایران و انتخابات 2020 ایالات متحده

این مطالعه محتوای تولید شده در رسانه های امریکایی که طرفدار معامله با ایران بود اند را از سال 2011 تا 2015 در ایالات متحده دنبال کرده و نویسندگان و حامیان مالی آنها را ردیابی می کند. این تحلیل مشخص می کند که کدام بازیگران غیردولتی طرفدار توافق ایران بوده اند. در ادامه مسیر پول و اطلاعات طرفداران معامله با ایران را نیز دنبال کرده و در انتها یک نمودار از روابط سرمایه‌گذاران و بازیگران حامی معامله با ایران با کمک نرم افزار NVIVO 12 ترسیم شده است. این مقاله همچنین نقش دولت اوباما را در این شبکه دنبال کرده است. از نظریه شبکه اجتماعی قدرت کاستلو استفاده شده است که نشان دهنده اهمیت شبکه در کسب قدرت برای پیشبرد برنامه ها و ارزش های تشکیل دهنده های آن است. این مقاله به این نتیجه می‌رسد که دولت اوباما نقش مهمی در شکل گیری شبکه فروش معامله ایران داشته است. علاوه بر این، این شبکه همچنین سعی کرد بر سیاست اوباما در قبال ایران تأثیر بگذارد. این مقاله همچنین حامیان توافق را به هفت گروه طبقه‌بندی کرده است: نهادهای پیشگیری از سلاح‌های هسته‌ای، جامعه ایرانیان امریکا، گروه‌های سیاسی، گروه‌های مذهبی، اتاق فکرها، نهادهای یهودی و رسانه‌های گروهی. این مقاله همچنین به این نتیجه می‌رسد که مهم‌ترین سرمایه‌گذار شبکه حامی معامله با ایران، صندوق پلافشرز بوده است.