بررسی تطبیقی تاویل در تفسیر صافی و تفسیر القرآن الکریم

واژه تاویل در تفاسیر عرفانی و اثری نقش پررنگی دارد. در بین تفاسیر اثری، تفسیر فیض کاشانی به دلیل اشتمال آن بر تاویلات ایمه(ع) و به طور محدود تاویلات خود فیض از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در بین تفاسیر عرفانی نیز تفسیر منسوب به ابن عربی مشتمل بر تاویلاتی است که منطبق بر معنا و مفهوم تاویل در حوزه عرفانی است. مقایسه این دو اثر از جنبه مفهومی و و روشی می‌تواند در روشن‌شدن مفهوم تاویل در این دو حوزه موثر باشد. در دو تفسیر مذکور گاه به دلیل وجود رویکردهای مشترک به مفهوم آیه، تاویلات مذکور در آن‌ها اشتراک یافته است اما در غالب موارد اختلاف اساسی در گونه تاویلات وجود دارد. این مقاله با بررسی رویکرد ابن عربی و فیض به تاویل به مقایسه تاویلات این دو در تفاسیر خویش می‌پردازد و به بیان نقاط اشتراک و افتراق آن‌ها می‌پردازد.