تفسیرها از کتاب و حکمت، از منظر دلالت بر وحیانی بودن سنت

در ده آیه، «حکمت» بر «کتاب» عطف شده است. در چند آیه از این آیات، این «کتاب» و «حکمت» به عنوان دو داده خداوند به پیامبر اکرم(ص) یا دو آموزه که ایشان آموزگار آن است، شناسانده شده است. برخی با این برهان که در این آیات، مراد از «کتاب» قرآن است و عطف یک چیز بر دیگری، نشانه دوگانگی این دو است، «حکمت» را چیزی دیگر از قرآن دانسته­اند. به باور اینان، آن چیز نیز جز سنت نبوی نیست و چون «حکمت» در برخی از آیات، وحیانی خوانده شده است، سنت به سان قرآن کریم وحیانی است. در این جستار از رهگذر مرور تفسیرها از «کتاب و حکمت» در آیات پیش­گفته، بی­پایگی اینکه مراد از «حکمت» در آیات پیش­گفته جز سنت نخواهد بود را باز نموده­ایم. برآمد این پژوهش آن است که با استناد به آیات با همایند «کتاب و حکمت»، سنت پیامبر اکرم(ص) را وحیانی نمی­توانیم شمرد.

Interpretations of the book and wisdom from perspective of the revelation of tradition

In ten verses, wisdom is referred to as the book. In some of these verses, this book and wisdom are introduced as two blessings of God to the Holy Prophet (PBUH) or two teachings that he is the teacher of it. Some have considered wisdom as something else from the Qur’an, with the argument that in these verses, the book refers to the Qur’an and the turning of one thing over another is a sign of the duality of the two. According to them, that thing is nothing but the prophetic tradition, and because wisdom is called revelation in some verses, the tradition, like the Holy Qur’an, is revelation. In this article, by reviewing the interpretations of Book and Wisdom in the aforesaid verses, we have clarified that the meaning of wisdom in the aforementioned verses will be nothing but tradition. The result of this research is that we cannot consider the tradition of the Holy Prophet (PBUH) as a revelation by referring to verses with the concordance of Book and Wisdom.