رابطه کاربردشناختی اختتام آیات با متن آن؛‌ مطالعه موردی لطِیفٌ خَبِیر

بحث اسماء و صفات الهی از دیرباز تا کنون مورد توجه متکلمان و مفسران بوده است. در جای جای قرآن مجید این اسماء قابل شهود است و در این میان بخش قابل توجهی از آیات به یک یا دو اسم و صفت خداوند ختم شده‌اند. اینکه مراد جدی گوینده این آیات چه می‌باشد و در لایه‌های بافتی آن؛ یعنی بافت درون‌زبانی، مسائلی چون همنشینی و ارجاعات و در بافت برون‌زبانی، مخاطب، فضای نزول، مقام سخن، حتی لحن کلام با چه کنشی مورد نظر گوینده چه بوده است، قابل بررسی می‌باشد. با توجه به تفاسیر مختلف ارتباط بین اسماء الهی در اختتام آیات با محتوای همان آیه و با آیات قبل و بعد آن احساس می شود، ما را بر آن داشت که با روش کاربردشناسی با تکیه بر منابع تفسیری از طریق مشخص نمودن مولفه‌ها و عناصر کارگفت، ارتباط دو اسم «لطیف خبیر» در کنار هم و در اختتام آیات با متن آیه و آیات دیگر را بررسی کنیم.

The Pragmatic Relationship of Termination of Verses with its Text (Case Study: All Attentive, All Aware)

The discussion of Divine Names and Attributes has been considered by theologians and commentators since long time ago. In every single word of Holy Quran, these names are remarkable, and a significant part of the Verses end in one or two Names and Attributes of God. What is the serious meaning of the narrator of all Verses and in its textural layers; That is, the intralingual context, issues such as companionship and references, and in the extralinguistic context, the audience, the space of revelation, the position of speech, even the tone of speech with what action the speaker intended, can be studied. Considering the different interpretations, the connection between the Divine Names is felt at the end of the Verses with the content of the same Verse and with the Verses before and after it made us survey the relationship between the two names &Latif Khabir& (All Attentive, All Aware) beside each other and at the end of the Verses with the text of the whole Verse and other Verses.