تاثیر قرآن و احادیث بر شرح ابن میثم بحرانی بر نهج البلاغه

علمای ادب از دیرباز برای اثبات صحت استعمال الفاظ یا توضیح و اثبات برخی قواعد صرفی و نحوی به آیات قرآن استناد می کرده اند. زیرا همه آن‌ها اتفاق نظر دارند که قرآن کریم قله فصاحت و بلاغت در زبان عربی است. اما در خصوص استشهاد به احادیث میان علما اختلاف نظر وجود دارد. برخی استشهاد به احادیث را جایز دانسته و برخی دیگر از آن منع کرده اند. هرچند که همگی به افصح بودن پیامبر(ص) معترف‌اند. ابن میثم بحرانی که از بزرگان شیعی فقه، فلسفه، کلام و ادب قرن هفتم است، در شرح مشهور و ارزشمندی که بر نهج البلاغه نوشته است، در موارد بسیاری همچون شرح واژگان و عبارات یا توضیح قاعده های صرفی و نحوی به آیات قرآن و احادیث استناد کرده است. مقاله حاضر استشهادات ابن میثم به قرآن و احادیث را در شرح وی مورد بررسی قرار داده و نقدهایی را در خصوص استشهاد به برخی روایات، بر وی وارد دانسته است.

The Effect of Quran and Hadith on Ibn Maytham alBahrani’s Description in Nahj alBalagha

Literary men had cited Quran’s Verses to prove the accuracy of the words or lexicon or to explain some rules or syntactic grammars they applied. Since all agreed that Holy Quran is the highest and the best (masterpiece) in eloquence and syntax in Arabic language. But there are disagrees upon Hadith among scholars. Citing Hadith is permitted by some and is not permitted by others. Ibn Maytham alBahrani is one the Shia scholars of jurisprudence, philosophy and literature in seventh century. He has sited Quran verses and Hadith in many cases to explain and approve the accuracy of applied syntax and grammar. The present paper studies his citation to Quran and Hadith and explains some critics on his narrations and citations.