وام‌گیری نهج البلاغه از عناصر تصویرساز قرآنی

ارتباط متن شریف نهج البلاغه با قرآن از وجوه مختلف قابل بررسی است. یکی از این ابعاد تحلیل مناسبات بینامتنی و زمینه های شکل گیری و تاثیر قرآن در شکل گیری آن است. مناسبات بینامتنی وجوه مختلفی را شامل می‌شود. نوشتار حاضر با هدف نشان‌دادن این ارتباط بین قرآن و نهج البلاغه، مناسبات بینامتنی را در عناصر تصویرساز مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور با روش توصیفی تحلیلی وجوه اشتراک را شناسایی و تحلیل کرده تا پاسخ روشنی به این سوالات ارائه کند: وجوه اشتراک نهج البلاغه با قرآن در استفاده از عناصر تصویرساز برای مفهوم سازی چیست؟ عناصر تصویرسازی که زمینه‌ساز مناسبات بینامتنی در قرآن و نهج البلاغه هستند از چه اموری انتخاب شده اند؟ مناسبات بینامتنی آن‌ها در چه حدی قابل شناسایی است؟ فراوانی عناصر تصویرساز در آن دو چگونه است؟

Nahj alBalagha’s Borrowing of Quranic Illustration

The relationship between Nahj alBalagha’s text and Holy Quran is searchable from different aspects. One of these aspects is to study intertextual relations and formation fields. Intertextual relations may contain various aspects. The present paper surveys the intertextual relationships in the field of illustration elements by the aim of showing the relationship between Nahj alBalagha and Holy Quran. Thus it recognizes and analyzes the similarities to offer clear answers to the questions in descriptive – analytical method. The questions such as: what are the similarities of Nahj alBalagha and Holy Quran in applying illustrative elements? How are the illustrative elements which are the fields of intertextual relationships chosen? How much are the intertextual relationships recognizable? How much is the frequency of illustrative elements in both texts?