بررسی ساختار جمله انشایی امر و اغراض آن در سوره مائده

اساساً قرآن کریم دربردارنده عالی‌ترین معارف و آموزه‌هایی است که از طریق وحی بر انسان نازل شده است و برای درک مفاهیم آن به علوم گوناگون نیاز است؛ از جمله این علوم، بلاغت است که خود شامل معانی، بیان و بدیع است؛ رعایت هر کدام از این موارد سبب زیبایی کلام و تاثیر بیش‌تر بر مخاطب می‌شود. جمله در علم معانی به خبر و انشاء تقسیم می‌شود که کشف معانی ثانویه بر عهده علم معانی است. این پژوهش به روش تحلیلی و توصیفی به بررسی جمله انشایی طلبی امر در سوره مائده می‌پردازد و اغراض ثانویه آن را در ضمن آیات بیان می‌کند ضمن آنکه به دنبال پاسخگویی به این سوال است: فعل امر به عنوان انشای طلبی در چه معانی دیگری غیر از امر به کار رفته است و نهایتاً این اغراض چه تاثیری بر مخاطب خود می‌گذارد؟ با بررسی آیات به این نتیجه می‌رسیم که اسلوب امر، بیش‌تر مواقع از معنای اصلی خود خارج گردیده است و در معانی همچون تهدید، دعا، تخییر، وجوب، سرزنش، تحقیر و ... به کار رفته است تا مخاطب بعد از کشف مقصود و رسیدن به مراد خود، از لذت بیش‌تری برخوردار گردد.

A Study on Imperative Phrase and its Motifs in Surah alMa’idah

Holy Quran is basically contains educations and learnings which had been descended through revelation to human beings and is necessary to understand various sciences; such as eloquence which includes semantics, speech and rhetoric. Considering each item makes the speech more attractive and effective. Sentences or phrases in semantics divides into declare and composition; discovering the meanings is done by semantics. The present research studies imperative part of speech in Surah alMa’idah and the secondary motifs with descriptive – analytical method. It also attempts to answer the following question: what other conditions does imperative verb apply for? The results show that imperative pattern has been indicated another meaning (out of its original one) and applied for threatening, blame, humiliation and etc. in order to make the audience happier after finding the main meaning.