بازآفرینی شخصیت حضرت مریم(ع) در شعر معاصر عربی

کاربست شخصیت‌های دینی و به ویژه قرآنی، یکی از شاخصه‌های بارز شعر معاصر عربی است. آن شاعران برای القای مفاهیم مورد نظر خود به شیوه غیر مستقیم از این شخصیت ها بسیار الهام می گیرند. حضرت مریم(ع) از جمله رمزهای دینی ای است که شاعران با کمک آن به شیوه ای نمادین به بیان تجربه معاصر خویش پرداخته اند. در پرتو اهمیت مساله، جستار حاضر می کوشد با روش توصیفی تحلیلی چگونگی حضور این رمز دینی را در شعر پنج شاعر برجسته معاصر عربی همچون محمود درویش، بدر شاکر سیّاب، عزالدّین مناصره، عبدالوهاب البیاتی و ممدوح عدوان مورد نقد و بررسی قرار دهد. پژوهش نشان از آن دارد که این شاعران بر آیه ﴿وهزّی الیک بجذع النخله تساقط علیک رطباً جنیاً﴾ تمرکز ویژه ای داشتند و از خلال آن کوشیدند بر صبر و پایداری تاکید ورزند.

Recreation of Maryam’s Character in Arabic Contemporary Poetry

Applying religious figures, especially the Qur’anic ones, is one of the hallmarks of contemporary Arabic poetry. Those poets are very much inspired by these characters to indirectly convey their desired concepts.  Maryam is one of the religious codes that poets have expressed their contemporary experience in symbolic ways by her aid. In the light of the importance of the issue, the present article tries to describe how this religious code is present in the poetry of five prominent contemporary Arab poets such as Mahmoud Darwish, Badr Shakir Siab , Ezza alDin Manasra , Abdul Wahab al  Bayati and Mamdouh Adwan in a descriptive – analytical method. Research shows that these poets had a special focus on the verse And shake towards thyself the trunk of the palmtree: It will let fall fresh ripe dates upon thee. and tried to emphasize patience and perseverance.