بررسی ادله حرمت نکاح با کفار در فقه امامیه با تاکید بر آموزه‌های قرآنی

یکی از موانع نکاح از منظر فقه اسلامی، بر اساس قاعده نفی سبیل نکاح فرد مسلمان با غیر مسلمان است. این مقاله شامل سه پرسش می‌باشد که بر آن‌ایم تا به این سوالات پاسخ دهیم. سوال نخست: اقوال فقهای امامیه در خصوص نکاح با کفار چیست؟ دوم: ادله حرمت نکاح با کفار از منظر فقه امامیه و قاعده نفی سبیل چگونه ارزیابی می‌شود؟ سوم: در تعارض قاعده فقهی نفی سبیل با سایر قواعد چگونه عمل می‌شود؟ در پاسخ پرسش اول این فرضیه متصور است که اقوال فقها در این خصوص مختلف و مهم‌ترین قول ممنوعیت نکاح دائمی با کفار ذمی و جواز نکاح موقت با آنان می‌باشد. در ادامه به نظر می‌رسد مهم‌ترین ادله حرمت نکاح با کفار عبارت‌اند از تسلط کفار بر اموال مسلمین، سست شدن روحیه جهاد، دشواری در تربیت فرزندان و اختلافات خانوادگی زوجین، به خطر افتادن وحدت در جامعه، جلوگیری از جاسوسی و نفوذ دشمن است. در تعارض قاعده نفی سبیل با سایر قواعد، حاکمیت با قاعده نفی سبیل است. در این مقاله بر آن‌ایم که اقوال مختلف فقها در این زمینه بررسی و با توجه به آیات، روایات و عقل به ادله ممنوعیت نکاح با کفار پرداخته و در پایان به چگونگی حاکمیت این قاعده بر سایر قواعد می‌پردازد.

Examining the Reasons for the Sanctity of Marriage to Infidels in Imami Jurisprudence with Emphasis on Quranic Teachings

One of the obstacles to marriage from the perspective of Islamic jurisprudence, according to the rule of denying the domination of unbelievers over believers is the marriage of a Muslim to a nonMuslim. This article contains three questions that we are going to answer these questions. Question 1: What are the sayings of Imamiye jurists regarding marriage to infidels? Second: How the reasons for the sanctity of marriage to infidels are evaluated from the perspective of Imami jurisprudence and the rule of denying the domination of unbelievers over believers? Third: How is acted in conflict with the jurisprudential rule of denying the domination of unbelievers over believers with other rules? In answer to the first question, it is hypothesized that the sayings of the jurists in this regard are different and the most important promise is the prohibition of permanent marriage to infidels and the permission of temporary marriage to them. It seems that the most important reasons for the sanctity of marriage to infidels are the domination of infidels over the property of Muslims, the weakening of the spirit of jihad, the difficulty in training children and family disputes between couples, endangering unity in society, preventing spying and enemy influence. In conflict with the rule of denying the domination of unbelievers over believers and other rules, sovereignty is with the rule of denying the domination of unbelievers over believers. In this article, we believe that the various sayings of the jurists in this regard are examined and according to the verses, hadiths and reason, the reasons for the prohibition of marriage to infidels are discussed, and in the end, it deals with the sovereignty of this rule over other rules.