بررسی اعیاد در ادیان هندو و بودا و اسلام

هدف مقاله حاضر آن است تا نشان دهد، در بررسی تطبیقی، اهداف، اصول و روش‌های برگزاری جشن و شادی از نظر ادیان شرقی و اسلام چگونه است. روش تحقیق مورد استفاده کیفی بوده و برای پاسخگویی به پرسش تحقیق، متون، مقالات و یا کتبی که به نحوی با اندیشه‌های این ادیان مربوط بود، مطالعه شد؛ این مقاله در واقع در برگیرنده نگاه دین به ویژه دین مبین اسلام به مقوله جشن و عید و در نتیجه آن شادی و نشاط افراد یک جامعه است، دین اسلام نه تنها نشاط را نفی نکرده است بلکه با تاکید بر استفاده از نشاط سالم و در چارچوب مشخص آن را باعث پیشرفت در زمینه‌های معنوی و مادی می‌داند. در نهایت از نظر اسلام، شادی یکی از نیازهای اساسی انسان و لازمه زندگی است، اساساً خلقت هستی و از جمله انسان به گونه‌ای است که خود به خود شادی‌هایی برای آدمی فراهم می آورد، ادیان شرقی از جمله هندوئیسم و بودائیسم نیز ادیانی هستند که دارای اعیاد و جشن‌های گوناگون و متنوعی هستند، که علاوه بر تفاوت‌هایی که در زمان و نحوه و اصول برپایی اعیاد و جشن‌ها با دین اسلام دارند.

Study of holidays in Hindu, Buda and Islam

The purpose of the present article is to show the status of goals, principles and methods of celebrating ceremonies and feasts from and Eastern religions and Islam’s viewpoint in comparative studies. The research method is qualitative and is done in order to answer the research question, texts, articles or scripture which are related to these religions’ ideas. This article includes religion’s viewpoint – specifically Islam’s view – on feasts and ceremonies and as a result on society and individuals’ happiness in fact. Islam has not only negated happiness but also emphasized the healthy happiness within a specific framework which causes worldly and unworldly development. Eventually happiness is one of the fundamental needs for human and the necessity for life; essentially creation of al being including human is in such a way that it automatically provides happiness for man; Eastern religions including Hinduism and Buddhism are the ones with various celebrations and feasts that are different from Islam’s in times and rules.