میقات موسی در قرآن

هنگامه تقرب به پروردگار در اصطلاح عارفان قرآن‌پژوه «میقات» نام دارد، میقات حضرت موسی در سوره اعراف طی دو قالب «ساختاری: گزارش میقات مقدماتی به مدت سی شب و تکمیلی به مدت ده شب» در آیه 142 از سوره اعراف، و مرحله محتوایی گزارش «تقاضای رویت توسط موسی و پاسخ پروردگار» در آیه 143 از همین سوره، مطرح شده است. در این رابطه سه دیدگاه 1 تقاضای دیدار حسی یعنی رویت پروردگار با چشم سر به نیابت از قومش، 2 تقاضای دیدار حسی یعنی رویت پروردگار با چشم سر برای خودش، 3 تقاضای دیدار شهودی بی واسطه برای خودش، مطرح شده ولی با توجه به شان پیغمبری و قرائن قرآنی از جمله نزول عذاب آسمانی «صاعقه» در پی درخواست دیدار حسی توسط قومش، هرگز آن حضرت تقاضای دیدار حسی به نیابت از قوم و یا برای خودش نداشته؛ بلکه با توجه به اینکه قبلاً از شهود با واسطه در شنیدن ندایی از درخت در کوه طور بهرمند شده بود در میقات تقاضای دیدار شهودی بی واسطه از پروردگار نمود که با توجه به نداشتن ظرفیت لازم برای دیدار شهودی بی واسطه، خداوند بر کوه تجلی نمود و موسی مدهوش گردید.

Moses’ Mīqāt in Quran

Occasion of approaching Lord is called “Miqat” for gnostic. Moses’ Miqat in Aa’raaf Surah in two forms: “structural: a report on basic Miqat in 30 nights and additional in ten nights” in Verse No. 142 of Aa’raaf Surah and the content stage of the report: “asking for Meeting Allah by Moses and Lord’s reply” in Verse No. 143 of mentioned Surah. Three viewpoints are discussed in this regard: 1 asking for meeting Lord by physical eyes on behalf of his tribe. 2 asking for meeting Lord by physical eye for himself. 3 asking for intuitive meeting with no agent for himself; according to his Prophetical dignity and Quranic witness such as “thunderbolt” as Divine doom, he had never asked for meet Lord intuitively and on behalf of his tribe. Based on his insufficient capability for meeting Lord, Allah manifested on a mountain with no agent and Moses got mad and fainted.