بررسی تغییرات پوشش اراضی در یک دوره 46 ساله در منطقه کیاسر ساری

تغییرات پوشش اراضی به عنوان یکی از عوامل مهم و موثر بر تغییرات منابع‌ طبیعی و محیط ‌زیست به حساب می آیند، بنابراین درک و پیش بینی علل، فرآیند ها و نتایج این تغییرات به یک چالش عمده در زمین تبدیل شده‌ است. امروزه با فناوری سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، می توان در جهت شناسایی و کشف این تغییرات و اثرات آن استفاده کرد. هدف این مطالعه، بررسی تغییر کاربری و پوشش منطقه کیاسر در دوره 46 ساله (از 1345 تا 1391) با استفاده از این فناوری است. برای این منظور نقشه کاربری اراضی در 1345 به‏کمک نقشه های توپوگرافی، در 1366 به‏کمک تصاویر سنجنده tm و در 1391 به‏کمک تصاویر سنجده liss iii تهیه شد. ابتدا پیش پردازش و پردازش های لازم همچون تصحیح هندسی، اتمسفریک و ایجاد شاخص های طیفی و نسبت گیری بر روی باندهای هر دو سنجنده انجام شد. پس از تعیین کاربری های فعلی منطقه، از هر کاربری، نمونه تعلیمی تهیه و تفکیک پذیری آنها با شاخص های واگرایی انجام شد. برای انجام طبقه بندی از الگوریتم های حداکثر احتمال، حداقل فاصله، متوازی‌السطوح و برای بررسی تغییرات نیز از روش مقایسه پس از طبقه­بندی استفاده شد. یافته‏ها نشان داد در عرض 46 سال سطح مناطق جنگلی از 16/98 به 39/18 کیلومتر مربع رسیده و به‏عبارتی  17/43 درصد  کاهش داشته است. این اراضی به مناطق فاقد پوشش، اراضی کشاورزی، دیمزارهای رها شده و مرتع تبدیل شده‏اند و در این بازه­ی زمانی سطح آنها به ترتیب 15/14، 61/13، 05/10 و 37/5 درصد افزایش یافته‏اند. در مجموع نتایج نشان داد rs دارای قابلیت بالایی در تعیین تغییرات پوشش اراضی است.