بیولوژی ملخ بادمجانی (bradyporus latipes (orthoptera: tettigonidae و تعیین بهترین نحوة کنترل آن در مراتع استان چهارمحال و بختیاری

یکی از آفات مهم محصولات کشاورزی، مرتعی و جنگلی ملخ‌ها هستند. گونه های مختلفی از ملخ‌های بومی در استان چهارمحال و بختیاری روی گیاهان مرتعی و محصولات کشاورزی فعال می باشند. مهمترین گونه‌ای که در سالهای اخیر افزایش جمعیت داشته bradyporus latipes معروف به ملخ بادمجانی یا ملخ شکم بادمجانی است. بیولوژی این ملخ در استان طی سالهای 1381-1379 در مهمترین کانونهای فعالیت آفت، شامل منطقه دوتو شهرکرد و مراتع اطراف شهر بن و در آزمایشگاه با پرورش حشره بررسی شد. همزمان با بررسی‌های صحرایی، آزمایش مقایسه‌ای با استفاده از سموم کارباریل، فنیتروتیون، b.t.deltaplus، دیملین و شاهد به دو روش محلول پاشی و طعمه مسموم انجام شد و نتایج مرگ‌و‌میر پس از زمانهای مختلف در قالب یک آزمایش فاکتوریل با پایه طرح کاملاً تصادفی مورد تجزیه آماری قرار گرفته و مقایسه میانگین‌ها با استفاده از آزمون دانکن در سطح 5% انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد حشره دارای یک نسل در سال است. زمستان‌گذرانی بصورت تخم بوده و فعالیت آفت از نیمه اسفند شروع و تا اواخر خرداد سال بعد بطول می انجامد. این ملخ دارای پنج سن پورگی است. حشره پلی‌فاژ بوده و دامنه میزبانی حداقل 40 گیاه مرتعی از خانواده های مختلف گیاهی دارد. تغییرات ناگهانی دما هنگام تفریخ تخم‌ها در اسفند‌ماه و بارندگی‌های مستمر روی پوره ها از عوامل تاثیر‌گذار در کاهش آفت بودند. مهم­ترین دشمنان طبیعی آفت، شامل سار (buteo buteo l.)، گنجشک (petronia petronia l.)، کلاغ (corvus frugilegus l.)، لارو سوسکهای خانواده meloidae، زنبورهای خانواده sphecidae، مگس‌های asilidae و دو گونه مگس پارازیتوئید اختصاصی به نام‌های  sarcophila meridionalis verves و wolfhartia bella macquart بود. در آزمایش مقایسه سموم، نتایج نشان داد که به‌طور کلی در روش محلول پاشی تلفات بیشتر بوده و اختلاف معنی‌داری با روش طعمه مسموم از خود نشان داد(05% p <). همچنین بین سموم نیز اختلاف معنی داری وجود داشت. سم فنیتروتیون دارای بالاترین و b.t.deltaplus دارای کمترین تاثیر بود. دیملین و کارباریل نیز در میان این دو سطح آماری قرار گرفتند. بعلاوه میزان تاثیر دیملین روغنی روی آفت بسیار بیشتر از دیملین پودری بود (05% p <)، ولی بین تلفات جنس نر و ماده در مورد کلیه سموم بکار رفته اختلاف معنی‌داری در هر دو روش وجود نداشت (05% p <).