بررسی و تعیین نسبت ابتلای درختان بلوط به موخور، loranthus europaeus، در جنگلهای زاگرس (مطالعه موردی جنگلهای دامنه جنوبی مانشت در استان ایلام)

به منظور تعیین نسبت ابتلا به موخور  loranthus europaeus jacq.در جنگلهای بلوط ایرانی، منطقه‌ای به مساحت 700 هکتار از جنگلهای دامنه جنوبی کوه مانشت واقع در شمال استان ایلام انتخاب شد. جهت آماربرداری از روش نمونه‌برداری ترانسکت (خطی) با مسیر ممتد استفاده گردید. با توجه به اینکه بلوط میزبان این گیاه می‌باشد، سعی گردید نمونه‌برداری در دو مرحله انجام شود. در مرحله اول نسبت بلوط به کل توده برآورد شده و در مرحله دوم نسبت ابتلای درختان بلوط به موخور تعیین گردید. در هر دو مرحله خطوط ممتد نمونه‌برداری بصورت تصادفی سیستماتیک در عرصه پیاده شد. در مرحله اول آماربرداری صرفاً درختان بلوط شمارش شد، اما در مرحله دوم درختان بلوط از نظر سلامت بیولوژیکی (آلودگی موخور) و سلامت فیزیکی (خشکیدگی تاج یا شاخه) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تعداد کل درختان 47/154 اصله در هکتار بوده که 2/80% از آنها متعلق به گونه بلوط می‌باشد و تیپ اصلی توده را بلوط تشکیل می‌دهد. از نظر سلامت بیولوژیکی، 25% درصد از درختان بلوط مبتلا به موخور و مابقی سالم بودند. 1/32% درصد از درختان بلوط خشکیدگی تاج یا شاخه داشتند. همچنین تمامی درختان مبتلا به موخور به نوعی دارای خشکیدگی شاخه یا ساقه بودند. بر این اساس، نتیجه‌گیری شد که فعالیت موخور در خشکیدگی شاخه یا تاج درختان بلوط نقش اساسی دارد. همچنین نتایج نشان داد که فراوانی استقرار موخور در بخش میانی تاج درختان بیشتر از بخشهای فوقانی و تحتانی است.