علل تخریب پوشش‌های درختی ناحیه هرمزگان و شیوه های احیای آنها

بروز انواع خشکیدگی در گونه‌های درختی پوشش‌های طبیعی سواحل جنوب کشور بخصوص گونه‌های جنس آکاسیا طی چند سال اخیر، اذهان دست اندرکاران و دوست‌داران منابع طبیعی را در این مناطق مغشوش نموده است و پیوسته آنها را برآن داشته تا علت و یا علل این پدیده را شناسایی تا بتوانند با اتخاذ راه حل‌های مناسب، ضمن جلوگیری از نابودی پوشش‌های محدود و بعضا نادر این ناحیه که نقش ارزنده‌ای در حفظ آب و خاک، تعدیل شرایط سخت محیطی و تآمین علوفه دام‌ها منطقه دارد، اقداماتی در جهت احیای آنها نیز بردارند. با عنایت به دغدغه موجود، سعی گردید ضمن تفحص در تحقیقات انجام شده در منطقه و مناطق مشابه در دیگر کشورها، بدون هیچ پیش‌داوری کلیه عوامل مختلف رویشگاهی را در 6 محل مورد مطالعه و بررسی قرارداده و با مقایسه با سایر رویشگاه‌های مشابه، علل خشکیدگی گونه‌های درختی و درختچه‌ای را در محدوده استان هرمزگان مورد شناسایی قرار داده تا بتوان با توجه به شرایط و امکانات و همچنین خصوصیات اکولوژیک، مناسب‌ترین شیوه‌های مدیریتی معرفی گردند. نتایج بررسی‌ها نشان داده که عوامل خشکی و کمبود رطوبت، کهولت سن و دیرزیستی، عدم تجدیدحیات و ناقص بودن هرم سنی، چرای مفرط و دایم دام، عملیات عمرانی، فرسایش خاک و عمیق شدن زهکش‌ها، شور شدن اراضی و حذف بعضی از عناصر جانوری، بیشترین نقش را در وضعیت پیش آمده دارا بوده که در نقاط مختلف شدّت و حدّت آنها متفاوت می‌باشد. جهت احیای این رویشگاه‌ها، استفاده از شیوه‌های ذخیره رطوبت، جنگل کاری با گونه‌های مناسب، کنترل چرای دام و بکارگیری ملاحظات زیست‌محیطی در زمان اجرای طرح‌های عمرانی از مهمترین اقداماتی است که در شرایط فعلی قابل توصیه می‌باشند.