تحلیل نقش کانون های گرد و غبار داخلی در ایجاد شرایط بحرانی در اهواز با تاکید بر کانون جنوب شرق

خوزستان بزرگترین کانون گردوغبار داخلی کشور است. گردوغبار اهواز، پدیده‌ای تازه نیست؛ آنچه آن را به معضل محیط زیستی تبدیل کرده، افزایش رخداد شرایط بحرانی از منابع گردوغبار داخلی است. به منظور شناسایی نقش کانون ریزگرد داخلی بر ایجاد شرایط بحرانی، داده‌های مربوط به سمت و سرعت باد و کمترین میزان دید افقی روزانه ایستگاه سینوپتیک اهواز در دوره آماری 19872016 استخراج و برای شناسایی توزیع مکانی و زمانی سهم سمت و سرعت باد، از هشت جهت اصلی و فرعی، گلباد و گلغبار سالانه بلندمدت و فصلی ترسیم شد. برای شناسایی نقش کانون‌های گردوغبار داخلی و خارجی رخدادهای با منشاء داخلی یعنی کانون‌های اطراف ایستگاه ؛ کد 07 و خارجی یعنی خارج از ایستگاه کد 06، استخراج و گلغبار فصلی آنها ترسیم شد. رخدادهای گردوغبار با منشاء داخلی بر روی لایه مربوط به کانون‌های گردوغبار داخلی و ماسه‌های روان قرار گرفت؛ نتایج نشان داد جهت باد غالب غربی و سپس شمال غرب بوده و گلغبار کلی از آن تبعیت می‌کند. گلغبار فصلی با منابع خارجی از گلغبار کلی تبعیت می‌کند؛ اما گلغبار با منابع داخلی در فصول مختلف تغییر کرده و جهت جنوب و جنوب شرق در فصل سرد سال غالب می‌شود. توزیع ماهانه و سالانه دیدهای بحرانی از سمت جنوب و جنوب شرق استخراج و نتایج نشان داد؛ در فصل سرد فراوانی آنها بیشتر است. شاخص خشکسالیspi  فصل سرد محاسبه و ارتباط آن با دیدهای بحرانی نشان داد که رخداد آنها از خشکسالی فصل زمستان تبعیت می‌کند. که باید اقدامات حفاظتی مناسب در بخش‌های مختلف کانون، هورها، دیمزارها، مراتع فقیر و ... انجام شود.