رساله قشیریه و تاثیر آن بر یکی از متون صوفیانه قرن دهم هجری

استاد امام عبدالکریم بن هوازن قشیری(376 - 465هـ . ق) یکی از بزرگ ترین عالمان، عارفان و متکلمان بزرگ قرن پنجم هجری قمری است که آثار فراوانی به او نسبت داده شده است. مهم ترین اثر عرفانی او، کتاب الرساله القشیریه است. این کتاب چه در زمان مولف و چه پس از او از مهم ترین متون صوفیه بوده که همواره مورد توجه عارفان و صوفیان قرار می گرفته است. از سوی دیگر، یکی از عارفان و عالمان بزرگ کُرد در قرن دهم هجری به نام سیّدمحمّدحسن،مشهور به مصنّف (909 – 1014 هـ . ق) که دارای تالیفات فراوانی است، اثری به نام سراج الطّریق دارد. این اثر که در محتوای عرفان اسلامی به نگارش درآمده، به نظرمی‌رسد به تاثیر از رساله قشیریه نوشته شده است. نگارنده در این مقاله که به روش تحلیلی - توصیفی با استفاده از منابع کتابخانه ای نوشته شده، قصد دارد با مقایسه دو اثر، میزان تاثیرپذیری سراج الطریق از رساله قشیریه را موردبررسی قراردهد. نتیجه ای که از این پژوهش گرفته می شود این است که سراج الطریق نه تصنیف و نه تالیف است؛ بلکه می توان آن را در عداد تحریری دیگر از رساله قشیریهو یا دگربیانیبه شمارآورد.