باشندگی و مکان مندی تحلیل روایت زندگی بِشر حافی در تذکرة الاولیاء

توجه به مکان به‌مثابه امری اصیل و مفهوم طبیعی در تفکر یونان باستان با تلقی از مکان به‌مثابه امری انتزاعی، ممتد، کمی و قابل‌اندازه‌گیری در اندیشۀ مدرنْ مفاهیم، نتایج و صورت‌بندی‌های متفاوتی را رقم زده است. با کمرنگ شدن گوهر مکان و حقیقت سکنی گزیدن در ساحت اندیشۀ مدرن، مارتین هیدگر با دیدنی کردن مکان و توجه به حقیقت مکان، به مفاهیم و اصطلاحاتِ درجهانبودگی دازاین، باشندگی، سکنی گزینی و مکان مندی او پرداخته است. به تعبیر هیدگر ما «باشندگانیم»؛ دازاینی ماهیتاً مکان مند، در جهانی مکان مند. جستار حاضر با توجه به گوهر و حقیقت مکان در اندیشۀ هیدگر به تحلیل و بازخوانی روایت بِشر حافی در تذکرةالاولیاء پرداخته است و با تاکید بر این مهم که هست مندی دازاین در گرو موقعیت مندی اوست، به تحلیل موقعیتی که در «یک روز»، «در راهی» برای بشر حافی اتفاق می‌افتد، می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه انتخاب و موضع‌گیری بشر حافی نسبت به یک اتفاق ساده و عادی، آن اتفاق را از آنِ بشر حافی می‌کند (رویدادِ از آنِ خودکننده) و امکان های پیش رویش را گسترش می‌دهد. در پس این رویداد، بشر حافی در یک پیام قدسی فراخوانده می‌شود و او در «راه» که به‌ظاهر محل گذشتن و عبور کردن است، به امنیت و آسودگی می رسد. در آن می‌باشد و سکنی می‌گزیند و این باشیدن، زمینه‌ساز وحدت چهارگانه‌/ حضرات اربعۀ آسمان، زمین، میرایان و ایزدان می‌شود. زیستن و هستن بشر حافی در راه، با شدن و صیرورت محقق می شود و او در راه به باشندگی و آرامش می‌رسد.

Residence and Spatiality:The Analysis of Beshr-e Hafi’s Life in Tazkirat al-Awliya

Considering space as an original matter and natural concept in ancient Greece thought in contrast to assuming it as something abstract, continued, quantitative, and measurable in modern thought has resulted in different concepts, conclusions, and formalizations. With the essence of space and the truth of residing diminishing in the sphere of modern thought, Martin Heidegger strived to focus on the concepts of beingintheworld of Dasein, residence, inhabitance, and spatiality through visualizing space and considering space’s truth. In Heidegger’s words, we are ‘residents’; essentiallyspatial Dasein, in a spatial world. The present study was an attempt to analyze and reread Beshre Hafi’s narration in Tazkirat alAwliya considering the essence and truth of space in Heidegger’s thought. Emphasizing on this important issue that Dasein’s existence is engaged in his conditionality, the present article deals with situational analysis of what happens in ‘one day’, ‘on the way’ for Beshre Hafi. It shows how Beshre Hafi’s decision and stance concerning a simple, ordinary incident makes that incident his own (owning event) and expands the options before him. After this event, Beshre Hafi is recalled by a divine message and he achieves safety and relief on the ‘path’ that is apparently a place for passing and moving on. He is there, inhabits there, and this residence paves the way for the quadripartite unity of the Geviert; the Fourfold of the heavens, world, mortals, and gods. Living and being of Beshre Hafi is realized on the way with becoming and transforming and he achieves serenity on the way to residence.