نظام زیبایی‌شناختی گفتمان در هم‌کنشی صدا و نور بر مبنای قصه «یاری خواستن حلیمه از بتان»

در مقاله پیش رو، نحوه تحقق نظام زیبایی‌شناختی گفتمان در قصه «یاری خواستن حلیمه از بتان» از دفتر چهارم مثنوی بررسی و تحلیل شده است. تعامل و هم‌کنشی دو عامل ادراکیحسی «صدا» و «نور» در پی‌رنگ این قصه، نقش بارزی ایفا می‌کند و اساس شکل‌گیری معنا در آن‌هاست. بررسی کارکرد نشانه معناشناختی این دو عامل نشانگر آن است که بر زیرساخت این داستان، نوعی نظام زیبایی‌شناختی حاکم است. این نظام، در فرایندی ادراکیحسی و رخدادی و با حضور عناصری مانند عاطفه، حس، رخداد و شوش تحقق می‌یابد. مسئله‌ای که طرح می‌شود این است که چگونه دو عامل نور و صدا در فرایند هم‌کنشی و ادراکیحسی، شرایط گفتمانی جدیدی را ایجاد می‌کنند و معنایی نامنتظر می‌آفرینند. از این‌رو، پرسش بنیادین پژوهش حاضر این است که این دو عامل چگونه می‌توانند سبب تحقق نظام زیبایی‌شناختی و استعلای گفتمان شوند. همچنین این پرسش مطرح می‌شود که کارکرد چنین فرایندی چیست. درواقع، هدف از پژوهش حاضر، بررسی نحوه شکل‌گیری نظام زیبایی‌شناختی در قصه مورد بحث و تبیین کارکرد نشانه معناشناختی آن است. فرض ما این است که دو عامل «صدا» و «نور»، فضایی هم‌کنشی را شکل می‌دهند. این وضعیت، فضایی حسی، رخدادی و شوشی را در گفتمان رقم می‌زند که نتیجه آن، تحقق نظام زیبایی‌شناختی و وضعیت استعلایی حضور است.