اثرات نانوذره اکسید آهن ـ روی (Fe_2 O_4 Zn) بر بافت کلیه و برخی از فاکتورهای بیوشیمیایی خون در رت های نر نژاد ویستار

با توجه به تنوع نانوذرات تولید شده، باید اثرات جانبی این نانوذرات در شرایط آزمایشگاهی بررسی گردد تا جهت درمان بیماری‌ها، از نوع بدون اثرات توکسیک استفاده گردد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات نانوذره اکسید آهن روی (fe_2 o_4 zn) بر فاکتورهای کلیوی موش های نر نژاد ویستار انجام گرفت. در این مطالعه تجربی، 24 موش نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 3 گروه 8 تایی تقسیم شدند که شامل 2 گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. گروه کنترل به میزان 5/0 میلی لیتر سرم فیزیولوژی دریافت کردند اما به گروه های آزمایش به ترتیب 5/0 میلی لیتر از نانوذرهاکسید آهن روی با غلظت های ppm 100 و  ppm 200 به مدت 7 روز متوالی به صورت درون صفاقی تزریق گردید. روزهای دوم، هفتم و چهاردهم بعد از تیمار، خون گیری از گوشه پلک چشم به کمک لوله مویینه انجام شد. فاکتورهای بیوشیمایی اوره، اسید اوریک و کراتینین به کمک روش الایزا اندازه گیری شدند. نتایج آنالیز واریانس بررسی مقادیر اوره و اسید اوریک نشان داد که میزان اوره و اسید اوریک، در روزهای هفتم و چهاردهم بعد از تیمار در دوزهای ppm 100 و ppm 200 کاهش یافته است. همچنین بررسی مقادیر کراتینین نشان داد که میزان کراتینین، در روزهای 2، 7 و 14 روز بعد از تیمار در دوزهای 100 و 200 افزایش یافته است. نتایج هیستولوژیک تزریق نانوذره آهن در دوزهای 100 و 200 نشان داد که در دوز پایین، نانوذره درون بافت همبند و سیتوپلاسم سلول های پروکسیمال و دیستال نفرون رسوب می کند و همچنین در دوز بالا علاوه بر سلول های توبول پروکسیمال و دیستال، در لوله های جمع کننده قسمت مرکزی کلیه هم رسوب تشکیل شده است. در کل نتایج پژوهش حاکی از آن بود که تزریق نانوذره اکسید آهن روی منجر به تغییر فاکتورهای شیمیایی کلیوی از جمله کاهش میزان سطح اوره و اسیداوریک و افزایش کراتینین می شود. همچنین نتایج هیستولوژیک، رسوب نانوذره را در بافت کلیوی نشان می دهد. به نظر می رسد کاربرد این نانوذره آنچنان اثر سمی پایدار و طولانی مدت بر بدن جانداران ایجاد نمی کند.

The Effect of Fe2O4Zn Nanoparticles on Kidney Tissue and Blood Biochemical Factors in Wistar Male Rats

Nanoparticles should be investigated under laboratory conditions for using in treatment of diseases. The aime of the study was to investigate the effects of nanoparticles of ironzinc (Fe2O4Zn) on the factors kidney male rats Wistar. In this experimental study, 24 male Wistar rats were randomly divided into 3 groups which contain two experimental groups and one control group. The control group received 0.5 ml of saline solution but others groups recieved 0.5 ml of iron nanoparticle with concentration of 100ppm and 200ppm, respectively for 7 consecutive days that were injected intraperitoneally. On the second, seventh and fourteenth day after treatment, blood from the corner of the eyelids was done with of capillary tube. Urea, uric acid and creatinine were measured by ELISA method. Results of statistical analysis showed that urea and uric acid levels in the seventh and fourteenth days after treatment at a dose of 100ppm and 200ppm were decreased. The creatinine values ​​at days 2, 7 and 14 days after treatment 100ppm and 200ppm were increased. At a Low dose, nanoparticles sediment in the connective tissue and cytoplasm of proximal and distal renal cell and at high doses of nanoparticles, deposit is made in cells of the proximal tubule and in the central part of kidny. Levels of urea and uric acid were reduced and creatinine was increased. The results of histological showed nanoparticle deposition in the kidney. It seems that the application of Fe2O4Zn nanoparticles in the biological system has no stable and longterm toxic effects on the animal body.