اثر کوآنزیم کیوتن بر کاهش آسیب بافتی کلیه ناشی از القاء دیابت و بهبود سطح سرمی فاکتورهای عملکردی آن در موش صحرایی

مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثرات حفاظتی کیوتن برآسیب وارده ناشی از القا دیابت بر بافت کلیه و سطح سرمی فاکتورهای عملکردآن درموشهای صحرایی دیابتی شده با آلوکسان انجام پذیرفت. مدل تجربی دیابت قندی نوع 1 با یک بار تزریق داخل صفاقی آلوکسان منوهیدرات به طور داخل صفاقی تحت ph 4/ 1 مولار با 9 / به میزان 121 میلیگرم بر کیلوگرم استفاده شد. موشهای گروه کنترل، توسط بافر ستیرات 19 تزریق قرار گرفتند. گروه تیمار کیوتن، این کوآنزیم را با دوز 59 میلیگرم بر کیلوگرم به مدت یک ماه بطور خوراکی دریافت نمودند. و درگروه تیمار ترکیبی آلوکسان و کیوتن، ابتدا موشها دیابتی شده و سپس کوآنزیم کیوتن را با دوز 59 میلیگرم بر کیلوگرم به مدت یکماه بطور خوراکی دریافت نمودند. بر اساس نمونه های بافتی تهیه شده در گروه موش های دیابتی شده آسیب شدید بافتی مشاهده شد. آسیب های بافتی به شکل نکروز حاد توبولی، نفروز توبولی بینابینی، تغییرات واکوئلی و آرتریواسکلروزیس عروقی بود. اعداد بدست آمده از اثر بر سطح سرمی اوره، اسید اوریک وکراتینین در موشای صحرائی مورد مطالعه، نشانگر اختلاف معنی داری بین گروه تیمار دیابتی شده با گروه دیابتی سبب افزایش معنی داری در سطح سرمی آنزیم های عملکرد i می توان نتیجه گیری کرد که دیابت نوع شده به همراه کیوتن داشت کلیوی اوره، کراتینین و اسیداوریک می گردد و تجویز کیوتن بعنوان آنتی اکسیدان در مبتلایان دیابتی تا حدودی سبب کاهش سرمی فاکتورهای عملکردی کلیوی را به هم خواهد داشت و می تواند اثرات جانبی بر عملکرد این اندام حیاتی را کاهش دهد.