بررسی زیست سازگاری سلول های استرومایی مغز استخوان در همکنشی با داربست کیتوسان پلی اتیلن اکساید

مطالعات متعددی در زمینه دستیابی به داربستی زیست تخریب پذیر به همراه سلول های بنیادی انجام شده است. هدف از این تحقیق ارایه داربست زیست تخریب پذیر کیتوسان cs))– پلی اتیلن اکساید (peo)با بررسی توانایی رشد، تکثیر، عدم تمایز و مرگ سلولی سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان (bmscs) بر روی آن بوده است. ابتدا ساخت داربست cs/peo به نسبت 3 به 1 انجام شد. این داربست یا اسکافولد در پلیت 24 خانه ای پوشش داده شده با ژلاتین 1% قرار گرفته و استریل شد. سلول های bmscs از مغز استخوان ران موش-های صحرایی بالغ استخراج و پس از سه مرحله پاساژ در خانه های خالی پلیت به عنوان گروه شاهد، در خانه های ژلاتینی به عنوان گروه ژلاتین و همچنین بر روی داربست به عنوان گروه تجربی کشت داده شد. میزان تکثیر، عدم تمایز و سلول های در حال مرگ در طی روزهای دوم، چهارم و ششم در پلیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مورفولوژی سلول ها بر روی داربست حفظ شده و مشابه گروه شاهد بود. میزان تکثیر سلول ها روی داربست در روزهای متوالی افزایش یافته و مشابه گروه شاهد بود. یافته ها نشان داد درصد تمایز سلول های bmscs و درصد میزان مرگ سلولی نیز در سلو ل های کشت شده روی داربست در پایان روز ششم مشابه گروه شاهد بود. نتیجه گیری نهایی نشان داد تکثیر، عدم تمایز و عدم مرگ سلول های bmscs روی داربست cs/peo زیست تخریب پذیر منجر به ارایه مدلی از داربست گردید، که می تواند در مهندسی بافت مورد استفاده قرار گیرد.