اثر پالماتین هیدروکلراید بر برخی فاکتورهای بیوشیمیایی سرم در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

بیماری دیابت اختلالی است متابولیکی که از دیرباز گریبان گیر نوع بشر بوده است و شیوع بالایی در سراسرجهان دارد. استرس اکسیداتیو به میزان زیادی با ایجاد دیابت و عوارض ناشی از آن در ارتباط می باشد. عوامل آنتی اکسیدان به خصوص با منشا گیاهی در پیشگیری از عوارض دیابت بسیار حایز اهمیت می باشند. هدف از این مطالعه، ارزیابی تاثیر پالماتین هیدروکلراید بر برخی فاکتورهای بیوشیمیایی سرم در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می باشد. در این تحقیق، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی 240 گرم، به طور تصادفی انتخاب و به چهار گروه کنترل، غیردیابتی تیمار شده با پالماتین هیدروکلراید، دیابتی و دیابتی تیمار شده با پالماتین هیدروکلراید تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین با دوز 55 میلی گرم بر کیلوگرم القا و یک هفته پس از تزریق، تیمار با پالماتین هیدروکلراید با دوز 10 میلی گرم بر کیلوگرم در روز به مدت شش هفته و به صورت زیرجلدی انجام شد. آسیب های بیضه ای بوسیله رنگ آمیزی هماتوکسیلین ـ ایوزین مشخص شد و فاکتورهای بیوشیمیایی و هورمونی خون مورد سنجش قرار گرفت. داده-ها با نرم افزار prism-5.0- و آزمون های یکطرفه anova و توکی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که دیابت با ایجاد استرس-های اکسیداتیو و تولید رادیکال های آزاد، باعث افزایش گلوکز و کاهش انسولین اختلال در چربی های خون یعنی افزایش تری گلیسرید و کلسترول می شود. در نمونه های تیمارشده با پالماتین این عوارض بهبود یافته، همچنین میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید کاهش یافته (001/0p?) و باعث افزایش انسولین (001/0p?) شده است. با توجه به نتایج بدست‌آمده، پالماتین هیدروکلراید دارای اثر پایین‌آورندگی قند و چربی در خون موش‌های صحرایی دیابتی است که این اثر می تواند برای کاستن عوارض قلبی- عروقی ناشی از دیابت قندی مورد توجه قرار گیرد.