اثرمحافظتی کورکومین بر هورمون های موثر بر فرآیند اسپرماتوژنز و شکست مولکولی Dna تابش یافته توسط پرتو گاما در موش صحرایی

پرتودرمانی یکی از مراحل درمانی سرطان است که سبـب آسیب سلول های سالـم بـدن نیـز می گردد. بدین منظور ترکیباتی با نام داروهای محافظ پرتوی قبل از تابش اشعه تجویز شده تا آسیب و مرگ ناشی از پرتوهای یونیزان را کاهش دهند. کورکومین بعنوان یک ترکیب آنتی اکسیدانی شناخته شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر محافظتی کورکومین بر تغییرات هورمونی موثر در اسپرماتوژنز و شکست مولکولی dna ناشی از پرتودهی گاما می باشد. تعداد 70 راس موش صحرایی بالغ نر نژاد ویستار به 10 گروه شامل: کنترل (بدون هرگونه عملیات)، شاهد (دریافت روغن زیتون)، تجربی1 (دریافت حداکثر کورکومین با دوز 100 میلی گرم بر میلی لیتر)، تجربی 2 (دریافت متوسط کورکومین با دوز 50 میلی گرم بر میلی لیتر)، تجربی3 (دریافت حداقل کورکومین با دوز 25 میلی-گرم بر میلی لیتر)، تجربی4 (دریافت حداکثر کورکومین+ اشعه با همان دوز حداکثر)، تجربی5 (دریافت متوسط کورکومین+ اشعه با همان دوز متوسط)، تجربی6 (دریافت حداقل کورکومین+ اشعه با همان دوز حداقل)، تجربی7 (دریافت حلال+ اشعه)، تجربی8 (دریافت اشعه) تقسیم شدند. همه ی حیوانات داروها را به مدت 15 روز و به روش درون صفاقی دریافت کردند. سپس بعد از بیهوشی، عمل خونگیری از قلب و جداسازی سرم برای سنجش هورمون های lh و fsh و تستوسترون و جداسازی سلول مغز استخوان جهت بررسی شکست مولکول dna صورت گرفت. جهت سنجش هورمونی از روش elizaو برای بررسی شکست مولکول dna از الکتروفورز روی ژل آگاروز و با رنگ آمیزی اتیدیوم بروماید استفاده شد. آنالیز آماری بر اساس نرم افزار spss 15 و آنالیز داده ها توسط تست duncan و anova دوطرفه صورت گرفته است. نتایج نشان دادند که پرتودهی گاما با دوز 2 سبب کاهش معنی دار غلظت سرمی هورمون تستوسترون و افزایش معنی دار هورمون lh و fsh در سطح 05/0?p و ایجاد شکست های dna در گروه های اشعه و حلال+ اشعه گردید. از طرفی تیمار با کورکومین باعث کاهش و تعدیل این تغییرات شده و روند اسپرماتوژنز و مولکول dna وضعیتی نزدیک به حالت طبیعی را نشان دادند. به نظر می رسد کورکومین می تواند بعنوان محافظ پرتوی موثر بر تغییرات هورمونی در فرایند اسپرماتوژنز و شکست مولکولی dna محسوب گردد