اثرات تزریق درون بطنی- مغزی نانو ذرات طلا بر تعداد آلویول ها و سلول های اپیتلیال غدد پستانی در رت های ماده پس از زایمان

از زمان های قدیم از طلا به عنوان خوراکی و دارویی در درمان بسیاری از بیماری ها مانند ترس و اضطراب از طرف پزشکان قدیم تجویز شده است. هدف از این پروژه بررسی اثرتزریق نانوذرات طلا برتعداد آلویول ها و سلول های اپیتلیال در غدد پستانی حیوان ماده پس از زایمان می باشد. در این پژوهش محل بطن روی موش های مورد بررسی مشخص شد و کانول های راهنما دقیقاً در همان محل نصب گردید. نانوذرات به داخل بطن در مقادیر 1، 5 و 10 میکروگرم بر کیلوگرم تزریق شد. بررسی هیستولوژیکی آلویول ها و سلول-های اپیتلیال موجود در غدد پستانی حیوان 24ساعت، 48 ساعت و 72 ساعت بعد از تزریق انجام شد. گروه های کنترل مربوط به هر دوره به جای نانوذرات طلا، آب مقطر دریافت کردند. در پایان موش ها پس از عمل پرفیوژن کشته شدند و مغز آنها را از جمجمه خارج گردید و برای 48ساعت در فرمالین 10% نگهداری شد. سپس از مغزهای تثبیت شده مقاطع 4 میکرون تهیه گردید و پس از طی مراحل برش گیری و تهیه لام و رنگ آمیزی لام ها توسط گراتیکول شمارش گردید. بررسی بافت غدد پستانی نشان داد تزریق نانوذرات طلا در دوزهای 1 و 5 میکروگرم بر کیلوگرم باعث افزایش تعداد سلول های اپی تلیال و آلویول های غدد پستانی در موش صحرایی ماده نژاد ویستار می شود. اما دوز 10 میکروگرم بر کیلوگرم چنین اثراتی ندارد. نتایج نشان داد تکرار تزریق دوزهای مختلف نانو ذرات در زمان های مختلف در اثرگذاری دوزها موثر بوده است. احتمالا نانوذرات طلا به عنوان آنتاگونیست رقابتی دوپامین عمل کرده و با تاثیر بر روی رسپتورهای دوپامینی و بلوکه کردن آن ها بر میزان ترشح دوپامین اثر کرده و با مهار آن موجب افزایش ترشح پرولاکتین شده است. پرولاکتین به شیوه فید بک منفی بر هیپوتالاموس اثر کرده و ترشح خود را کاهش می دهد، که خود نوعی مهار برای برای هر دارو یا ماده شیر افزا است. احتمالا یکی از دلایلی که دوز 10 میکروگرم بر کیلوگرم نانو ذرات طلا موثر واقع نشده همین اثر فید یک منفی پرولاکتین بر محور هیپوتالاموسـ هیپوفیز بوده است. تعداد آلویول ها و سلول های اپیتلیال تحت تاثیر نانوذرات طلا با دوزهای مختلف نسبت به گروه کنترل افزایش و در برخی از دوزها بی اثر بوده است.