بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه مریم گلی (Salvia officinalis) بر بافت کبد و عناصر خونی مس، آهن، روی و منیزیم در موش صحرایی نر بالغ

استرس اکسیداتیو بصورت تغییر در تعادل پرواکسیدان و آنتی اکسیدان به سمت تشکیل پرواکسیدان تعریف می شود که در نهایت باعث بروز بیماری های مختلف و آسیب بافتی می گردد. در این مطالعه از داروی ایزونیازید بعنوان یک اکسیدان به منظور تولید رادیکال آزاد استفاده شد و اثر عصاره گیاه مریم گلی بر عناصرخونی مس، آهن، روی و منیزیم مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از 63 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات در 9 گروه 7 تایی قرارگرفتند. گروه 1(کنترل)، گروه 2 (شاهد دریافت کننده حلال داروی ایزونیازید یا سرم فیزیولوژی)،گروه 3 (دریافت کننده داروی ایزونیازید با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان) و گروه های 4، 5 و 6 عصاره گیاه مریم گلی را به ترتیب با دوزهای 100،250 و400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن حیوان بصورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. گروه های 7، 8 و9: داروی ایزونیازید را با دوز50 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن حیوان به صورت خوراکی (گاواژ) و همزمان عصاره گیاه مریم گلی را به ترتیب با دوزهای 100، 250 و400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن حیوانات به روش تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. مدت تیمار حیوانات 4 هفته بود.در آخرین روز، خونگیری از قلب حیوانات انجام شد و کبد جهت برش بافتی جدا گردید و میزان عناصر مس، آهن، روی و منیزیم مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی عصاره گیاه مریم گلی باعث افزایش سطح سرمی عنصر روی و مس گردید و کاهش معنی داری در سطح سرمی منیزیم نسبت به عنصرهای دیگر مشاهده شد. با دریافت دارو مقدار آهن افزایش یافت و با تجویز عصاره مریم گلی سطح آهن کاهش یافت. به نظر می رسد در تحقیق حاضر عصاره هیدروالکلی گیاه مریم گلی با دوزهای 100،250 و400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن اثر ترکیبات تانن و مواد تلخ گیاه را (با سمیت کم و محدود) بیشتر نشان داده است.