تاثیر عصاره بافت غضروفی جنینی بر تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به استیوبلاست

تمامی سلول های بنیادی از دو گروه سلول های بنیادی جنینی و سلول های بنیادی بزرگسال منشا می گیرند. مهمترین سلول های بنیادی بزرگسال، سلول های بنیادی مزانشیمی هستند. سلول های مزانشیمی سلول هایی پرتوان و غیرخونساز با قابلیت خودنوزایی و پتانسیل تمایزی بالا می باشند. این سلول ها در مغزاستخوان و سایر بافت های اسکلتی وجود دارند. سلول های مزانشیمی از منشا مغزاستخوان قادرند به سلول های استیوبلاست، استیوسیت، چربی، غضروفی، تاندون و ماهیچه در شرایط in vivo و in vitro تمایز یابند. تمایز استیوبلاستی در آزمایشگاه نیازمند عوامل متعددی است تا شرایطی همانند میکرومحیط بافت استخوان ایجاد کنند. در این تحقیق اثر عصاره بافتی جنین موش 15 روزه در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مغزاستخوان به سلول های استیوبلاستی مورد مطالعه قرار گرفت. سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان موش جدا شده و در فلاسک های حاوی محیطdmem-f12 ، ?g/ml100 استرپتومایسین،iu/ml 100 پنی سیلین و 10% fbs کشت شدند. سلول های بنیادی مزانشیمی با انجام عمل پاساژ خالص گردیده، سپس تحت تاثیر عصاره بافت غضروفی جنین موش 15 روزه قرار گرفتند. پس از پایان کشت 21 روزه، برای تشخیص سلول های استیوبلاستی از رنگ آلیزارین قرمز استفاده شد. پس از تاثیر عصاره، سلول های بنیادی مزانشیمی دوکی شکل تغییر شکل داده و زواید فراوانی در هر سلول مشاهده گردید. رنگ آمیزی آلیزارین قرمز تمایز سلو ل های بنیادی مزانشیمی به استیوبلاستی را نشان می دهد. همچنین تمایز استیوبلاستی سلول های بنیادی مزانشیمی، فاکتورهای مورفوژنی و استیوژنز عصاره بافت غضروفی جنین موش 15 روزه را تایید می کند. این نتایج تمایز استیوبلاستی سلول های بنیادی مزانشیمی را بیان می کند، از اینرو می توان در تمایز استیوبلاستی مدل های آزمایشگاهی و درمان بیماری های ژنتیکی استخوان به فراوانی استفاده کرد.